Dagboek: Dag 32 - Met De Poep Ten Hemelen Gericht
; newWindow.focus())
Maandag 17 oktober 2005.
Misschien is het omdat het bijna Halloween is, of misschien is het omdat we stillekesaan zo afgepeigerd geraken van de inforeis dat we afschuwelijke wallen onder onze ogen krijgen waardoor we er in die lange zwarte jassen nog angstaanjagender uitzien, maar de reacties van de mensen op onze frakken waren vandaag bijzonder talrijk.
Aan het begin van de dag heeft onze kledij zelfs bijna een ongeluk veroorzaakt. Ik heb het niet over het feit dat we soms met onze frak in een rozenstruik blijven hangen; dat gebeurt wel vaker en dat is vandaag trouwens ook gebeurd (de onderkant van mijn jas ziet er ondertussen uit als de huid van een suïcidale zot die zich Jean Marie Pfaff waande en besloot in zijn bloot gat en met een KitKat in de hand - hij maakt daar toch zo graag reclame voor - een stukske te voetballen met een wespennest), maar dat is nog niet zo erg. Wat erger was is dat de man die vandaag zijn deur opende en mijn kompaan Bachir met zijn opvallende outfit in volle glorie aanschouwde zo hard verschoot dat hij bijna uitschoof en frontaal met zijn bakkes op de betegelde vloer van zijn gang viel. Er ging letterlijk een schok door zijn lichaam! We mogen van geluk spreken dat hij niet ter plaatse een hartaanval kreeg.
“Sorry!” zei de man toen hij na een moment terug op adem kwam.
U hoeft zich helemaal niet te verontschuldigen meneer. Het zijn wij die ons moeten verontschuldigen. Het is niet vanzelfsprekend om plots iemand met een lange zwarte frak aan uw deur te moeten ontvangen en wij hadden er ook geen idee van dat u daar zo gevoelig voor bent. Hierbij onze verontschuldigingen dat we u zo hebben doen verschieten. Maar als we toch een goede raad mogen geven: blijf thuis op de avond van 31 oktober wanneer het Halloween is. Dan lopen er freaks rond die nog veel angstaanjagender zijn dan wij.
Wat later op de dag was er weer iemand die weer aanstoot nam aan onze frakken, maar nu op een heel andere manier.
“Waarom loopt ge erbij als priesters?” vroeg de man verbaasd en nogal geïrriteerd.
“We rouwen om de politiek meneer, en daarom zijn we zo gekleed.” antwoordde ik.
“Jaja da kan ik goe aannemen, maar dan moet ge ni in priesterfrakken rondlopen hé!” zei hij nu duidelijk geërgerd.
“Euh… dit zijn geen priesterfrakken meneer, dit zijn…”
“Da zijn wél priesterfrakken!” zei hij alsof ik net op zijn tenen had getrapt, waarop hij abrupt de deur sloot.
Deze man nam het blijkbaar persoonlijk op dat we gekleed waren in wat volgens hem priestergewaden zijn. Gelukkig is niet iedereen even overtuigd van zijn persoonlijke interpretatie van wat onze jassen moeten voorstellen. De lijst van namen die ons al toegeroepen werden is groot, en blijft groeien. Mensen hebben ons al bestempeld als priesters, pastoors, begrafenisondernemers, getuigen van Jehova, mormonen, maffia, de zwarte brigade, SS’ers, Neo van The Matrix, Blade, Dracula, vampieren, heksen, en ja zelfs Harry Potter. Er was zelfs een kind dat ons voor sinterklaas nam, hoewel iedereen ondertussen toch al moet weten dat die on de dokke waarkt.
Meneer, we kunnen u verzekeren dat die jassen niks met priesters te maken hebben. Als iedereen even overtuigd zou zijn van zijn eigen idee over wat wij symboliseren, dan zouden we de inforeis niet overleven vrees ik. Dan zouden een bende getikte zotten ons dagelijks achterna zitten omdat ze bijvoorbeeld een houten spaak door ons hart willen slaan. Zoals die mafketel die mij onlangs voorbijliep en riep: “Waddist!? Godde zweve!? Godde zweve!?” terwijl hij een zweverig gebaar met zijn armen maakte. Wat dacht dit geval nu weer dat ik was? Mary Poppins? Hij zag er ook niet al te fris uit. Hij had precies juist ne zak wiet opgesmoord te zien aan zijn knalrode ogen. Hij dacht misschien dat hij zelf Mary Poppins was. Maar Mary Poppins gebruikt een paraplu om mee te zweven manneke, niet haar armen. Dus waar is uwe paraplu dan? Ik zie hem nergens! Ge hoopt misschien dat hij uit uw achterkant komt piepen wanneer ge hem nodig hebt. Dan kunt ge met de poep ten hemelen gericht de zwaartekracht trotseren. En ja als ge als gedrogeerde Mary Poppins al op die manier kunt zweven, dan zullen die mannen met hun grave frakken toch ook wel een stukske kunnen vliegen. Ik heb hem in ieder geval niet uitgevraagd over zijn theorieën hieromtrent.
We willen ook even onze verontschuldigingen aanbieden aan de mensen die in de De Vré Straat wonen. Hoewel het zo stond aangekondigd zijn we niet bij u kunnen langskomen vandaag. We hebben vandaag als twee muilezels tegen een hels tempo gezwoegd om alle geplande straten af te werken en toch waren we op het einde van de dag nog in tijdsnood. Dat komt door de paar kleine straatjes ten zuiden van het Cogelsplein tegen de Turnhoutsebaan die er op ons stadsplan heel minimalistisch en onschuldig uitzagen maar toen we ter plaatse kwamen een netwerk van opeengepakte huisjes bleken te zijn. Heel gezellig om daar te wonen lijkt het ons, maar het heeft een dik uur uit onze planning gehapt. We doen ons best om dergelijke situaties te vermijden.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.