Dagboek: Dag 12 - Bangelijke Frakken (Eerste Dag in Merksem)
; newWindow.focus())
Maandag
19 september 2005.
Onze reputatie gaat ons vooraf in Merksem. Aan het begin van onze eerste dag in dit district (we waren pas vertrokken, nog bij geen enkele deur aangebeld) werden we al meteen hartelijk begroet door een vrouw in een voorbijrijdende auto op de Bredabaan. Ze wuifde uitgelaten naar ons zonder enige aanleiding. Ze herkende onze frakken waarschijnlijk van op televisie. Het is toch ongelofelijk hoeveel impact zo’n herkenbaar kledingstuk kan hebben. En ik bedoel niet altijd in de positieve zin. Een paar minuutjes later kreeg een van onze eerste slachtoffers van de dag, een man met een Hollands accent, bijna een hartstilstand toen hij zijn deur opende en mijn kompaan Bachir aanschouwde met zijn lange zwarte jas in volle glorie in de wind wapperend. Hij sprong hoger dan vele Ekerse waakhonden we al hebben zien doen. Hij dacht misschien dat mijn kompaan een handlanger van Don Corleone was en dat hij op het punt stond een aanbieding te krijgen die hij niet had kunnen weigeren. Of misschien was die man op dat korte moment van de overtuiging dat mijn kompaan verre familie heeft in Transilvanië en niet zou terugschrikken van een bloederig ontbijt op Hollandse wijze. Na een moment van bezinning was hij echter tot kalmte gekomen en nam hij vriendelijk de flyer in ontvangst.
Niet iedereen heeft echter een even dramatische eerste indruk bij het
waarnemen van twee pipo’s in een dracula kostuum. Een andere man
deze morgen zei onmiddellijk dat hij ons niet nog eens wilde aanhoren: “Sorry,
jullie sekte is hier al twee weken geleden komen aanbellen!”
Nu
is het misschien zo dat we ons volledig inzetten voor wat we geloven
en dat we ons van tijd tot tijd een beetje extravagant kleden, maar ons
een sekte noemen is toch ietsje overdreven. Maar toen zijn vrouw ons
zag herkende ze ons en riep ze: “Da zen die manne van den teevee!” waarop
de man’s gelaatstrekken van irritatie naar verwondering omtoverde. “Ooh
die manne van den teevee!”
Dat was voldoende om hem er ogenblikkelijk
van te overtuigen dat we geen getuigen
van Jehova zijn (die waarschijnlijk twee weken geleden al aan zijn deur
stonden) en dat we ook niet tot een satanistische cultgroep behoren (die
misschien ook huis aan huis bezoeken doen in Merksem om de mensen een
foldertje te geven van hun volgende maagdenoffer party).
Die ‘getuigen van Jehova’-look die we blijkbaar uitstralen
is anders wel een pain in the ass, ik vraag me af hoeveel mensen hun
deur in ons gezicht dichtsloegen nog voordat we een woord gezegd hadden
gewoon omdat ze dachten dat we Jehova hebben gezien.
We denken dat het
zelfs zo erg is dat het aantal positieve reacties die we in een straat
krijgen drastisch vermindert als in het kort die getuigen van Jehova
ook zijn langs geweest. We kunnen misschien eens met die mannen klappen
om onze tijdschema’s op elkaar af te stellen.
We schrikken dus blijkbaar sommige mensen af met onze outfit, hoewel dat helemaal onze bedoeling niet is natuurlijk, maar toch zijn er ook mensen die op hun beurt ons doen schrikken, ook volledig ongewild veronderstellen we. Die vrouw bijvoorbeeld die vandaag de deur open deed en een enorm verontrustend ademgeluid maakte terwijl ze mij aanstaarde. De klank was ronduit beangstigend. Het klonk als de ademhaling van Darth Vader die een astma aanval krijgt nadat hij een hele sloef Johnson sigaretten zonder filter heeft opgepaft.
“Dat was echt ‘scary’ Jan. Ik dacht dat ze elk moment met haar hand een knijpgebaar ging maken en mij van op afstand wurgen.” Vertelde mijn kompaan mij achteraf. “Wa denkt gij ervan Jan?”
“Do not underestimate the power of the dark side!”
“Nee serieus.”
“Tja wat kan ik zeggen, ze was misschien zo onder de indruk van uwe bangelijke frak dat de adem haar in de keel stokte?”
“Die frakken gaan ons nog veel last bezorgen ik garandeer het u Jan.”
“Kom kom niet ongerust worden, we zullen het wel overleven. ‘The force is strong with us.’“
“Hehe zeker in onze voeten, die zien ondertussen al bont en blauw van al die ‘force’ dat erin steekt”
Sound effects produced by Jan De BruynHet dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.