Dagboek: Dag 23 - ‘k slaag oep oe bakkes!
; newWindow.focus())
Dinsdag
4 oktober 2005.
We hebben een winnaar! Vandaag hebben we de eerste boer mogen ontmoeten die zo gefrustreerd was dat hij een NEE-flyer voor onze neus verfrommelde en naar onze kop gooide. Naar het bakkes van mijn arme kompaan Bachir om precies te zijn, die nog altijd een beetje ontdaan is door het voorval. Toen hij aanbelde hoorde hij iemand luidruchtig van een trap naar beneden komen en daar stond een man met een oranje fluo werkjasje aan.
“GODVERRDOEME!” riep de man nijdig met een woeste gorillablik op zijn smoelwerk. Voor zijn voordeur had hij niet veel meer respect want hij sloeg die dicht met een knal die luid genoeg was om mijn bomma een hartaanval te doen krijgen (mijn bomma woont in Chakamaka). Toen hij de man terug naar boven hoorde donderen dacht mijn kompaan dat de kust veilig was om een flyer in zijn bus te steken. Tot groot ongenoegen hoorde hij hem als een waanzinnige neushoorn met voorwielaandrijving terug naar beneden stormen om zijn deur weer open te trekken, de flyer met manische gedrevenheid tot een prop te verfrommelen en deze naar de smoel van Bachir te gooien.
“IER EDDE A PAPIERKE TERUG!!”
Al een chance dat mijn kompaan snelle reflexen heeft en het projectiel heeft kunnen vangen voor het tegen zijn bakkes vloog. Het was misschien maar een bolletje papier, maar wanneer een getikte primaat je iets naar het hoofd slingert kan je niet voorzichtig genoeg zijn. (Hij zou het bijvoorbeeld eerst in zijn gat hebben kunnen steken. In dat geval had mijn kompaan nu kak aan zijn handen gehad, maar da’s alleszins beter dan op zijn smoelwerk).
“Weet u waarover het gaat meneer?” gaf Bachir niet op.
“NEE! En het kan me oek ginne zak schille!!”.
“We proberen namelijk de politiek op een positieve manier te beïnvloeden.”
“Politiek kan me gin kloete schille en politici nog minder! En ‘t wordt pas echt aarg wanneer politici aan men deur kome zeike! Ik gon al zes jaar ni stemme en ik zen van plan da te blijve doen!”
“Maar als u niet gaat stemmen gebeurt er met u stem exact hetzelfde als wanneer u blanco stemt: ze wordt proportioneel verdeeld onder alle partijen.”
“GODVERRDOEME!”
Dat laatste vond hij blijkbaar geen goed nieuws want hij vloekte nog eens uitbundig entrok terug in zijn kot.
Mijn arme arme kompaan heeft vandaag bijzonder veel agressie naar zich toe getrokken. Het leek wel alsof er in het groot ‘kom mij uitkakken a.u.b.’ op de achterkant van zijn jas stond geschilderd. Terwijl hij onschuldig van huis tot huis ging kwam er ineens vanuit een café aan de overkant van de straat een zatlap met een knalrode kop op hem afgestormd. We hadden niet veel verbeelding nodig om te bedenken dat hij veel teveel Jupiler binnen had. De kans bestaat erin dat het die ongeslachtelijke was die we in Ekeren zijn tegengekomen. We twijfelden toen of we te maken hadden met een vent met een janettenbakkes, of een wijf dat teveel Jupiler had gezopen en ondertussen wist waarom. Wel als het een wijf was met een Jupiler fixatie, en als dit hetzelfde wijf was, dan heeft ze de afgelopen weken goed haar best gedaan, want ze heeft ondertussen ook al een snor op haar smoel gecultiveerd.
“Ni bellen bij huis 49 of anders slaag ‘k oep oe bakkes!” zwijmelde hij (of zij).
“Hoe bedoelt u” vroeg mijn kompaan zo onschuldig mogelijk, zich van de domme houdend alsof hij niet wist wat ’slaag oep oe bakkes’ krijgen betekend.
“Ni bellen bij huis 49 of anders slaag ‘k oep oe bakkes!” kwam het gezwijmelde antwoord op identiek dezelfde manier.
“Ok, dat zullen we dan niet doen.” besloot Bachir. Het leek hem een aanvaardbare deal. ‘Slaag oep zen bakkes’ had hij er echt niet voor over.
“Wa doede golle eigelijk?” vroeg de fervente caféganger plots veel minder agressief.
“We lichten mensen in over de nieuwe mogelijkheid tot politiek protest die we bieden.”
“Maar oe ziede golle der na uit me die klere verdoemme!”
“Wel wij rouwen om de politiek.”
“Meer geld van de staatskas pakken zeker!” riep hij beschuldigend.
“Nee helemaal niet. Wanneer we verkozen zijn zullen we al het geld dat ons door de overheid wordt aangeboden weigeren.”
“HAHAHA da zal wel! Verniet gon waarke zeker hahaha!”
En al lachend strompelde hij zijn kroeg terug binnen. We hadden hem eventueel kunnen binnenvolgen om hem nog ne goeie Jupiler te trakteren als dankbetuiging dat hij toch maar niet ‘oep ons bakkes’ heeft geslagen , maar we moesten onze straten voor vandaag nog afwerken. Om wat tot rust te komen op een alternatieve manier ben ik mij dan maar wat gaan uitleven in de dichtst bijzijnde speeltuin.
Bachir: “Jan komt van da paardje gast! Ge ziet er uit als een
jannet.”
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.