Dagboek: Dag 36 - Bel Guiness! Dat zit wel snor!
; newWindow.focus())
Vrijdag 21 oktober 2005.
Na onze derde week in Deurne hebben we een indrukwekkend aantal records verbroken gezien. Gisteren kwamen we langs de langste trap die we tot nu toe naar een voordeur hebben zien leiden. Met een spectaculaire 31 treden is dat de grootste ‘voordeurtrap’ in Antwerpen die we al gezien hebben. ‘Moeten we dat geval beklimmen om tot aan de deurbel te geraken?’ vroegen we ons af. ‘Inderdaad’ verzekerde de eigenaar ons die toevallig net thuis kwam. Het had niet nodig geweest al die treden te beklimmen omdat we de NEE-flyer hem persoonlijk hebben overhandigd, maar nu kunnen we tenminste zeggen dat we de langste voordeurtrap in Deurne hebben uitgeprobeerd.
Enkele minuten later in diezelfde straat, de Thibautstraat, zijn we ineens ook de hoogste brievenbus in Deurne tegengekomen die we tot hiertoe al gezien hebben. Aan de architect die deze bus ontwierp: ga voor boekhouder of iets dergelijks studeren, als u er nu aan begint is het nog niet te laat. En neem die collega van u met zijn voordeurtrap ook maar mee. Als architect is dat al een even grote mafketel als u. Wat een idee om een brievenbus zo hoog te hangen. Mijn kompaan Bachir heeft de oksel van zijn jas bijna gescheurd toen hij het ding probeerde te bussen. Dit was zonder twijfel de hoogste brievenbus die we ooit zagen, maar dat wil niet zeggen dat het de bus is die tot hiertoe het moeilijkst te bereiken was. Die zijn we namelijk vandaag tegengekomen. Om daar een flyer in te krijgen heeft mijn kompaan iets anders gescheurd dat hem veel dierbaarder is dan de oksel van zijn jas. Hij sprak daarjuist nog altijd een beetje met een janettestemmetje, maar de wonde is aan het genezen. Tegen maandag is hij weer op en top man.
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
Maar wat betreft recordpogingen is dat nog niks. De vrouw die Bachir een tijdje geleden aan de deur had tartte alle verbeelding. Deze vrouw had een snor. Ik bedoel niet dat ze wat haargroei had op haar bovenlip, want dat zie je wel meer. Nee. Dit mens had een echte snor.
“Hoedat een snor? Ge zijt toch zeker dat het een vrouw was?” reageerde ik eerst kritisch toen mijn kompaan het me vertelde.
“Zeker en vast. Het was een vrouw van top tot teen, daar is geen twijfelen aan. Maar ze had echt een snor van hier tot ginderachter. Een snor van hier tot waar mijn bomma woont.”
“Allé gast ge zijt aan het overdrijven. Ik weet wel da er nogal wat dames opendoen die zich niet al te vlijtig epileren en hier en daar wa haar hebben groeien waar het ni zou mogen, maar ik kan toch moeilijk geloven da ze echt een snor had. Da heb ik nog nooit gezien. Die had dus echt een moustache ofwa?”
“Kerel ik zeg het u. Een moustache is nog zwak uitgedrukt. Wat betreft haargroei onder de neus had dit mens de lotto gewonnen. Als ze nog geen lid is van de snorreclub moet ze zich dringend inschrijven. Ze zou op slag erelid zijn. Ze kan zelfs deelnemen aan wedstrijden met het exemplaar dat op haar bovenlip gedijd. ‘Snor van de maand’ is een titel die haar op het lijf is geschreven.”
Ik begon nu toch stillekesaan door te krijgen dat mijn kompaan het meende.
“Euh… ze heeft dus echt een dikke snor?”
“Kerel, dat ding was enorm.”
Wat ook enorm was, was de sympathie die een rondtrekkende ijsboer ons vandaag toonde. We hadden hem al in verschillende straten met zijn wagen zien stoppen om ijs aan de deur te leveren. Toeval wil dat hij vandaag aan een paar deuren kwam leveren op hetzelfde moment dat wij aan die deuren stonden te wachten.
“Zeg, ik heb olle de afgelopen drie weken al overal de deuren zien afgaan. Waar haalde golle de moed vandaan?” sprak hij ons enthousiast aan. Hij was duidelijk onder de indruk van onze inforeis.
“Zal ik u een stapeltje flyers geven? Dan kunt u ze mee met ons uitdelen. U bent nu toch al van deur tot deur aan het gaan.” zei ik grappend. Hij lachte eens smakelijk en nam toen afscheid. Het geeft ons toch altijd weer nieuwe moed als mensen zo positief reageren.
We willen ons tenslotte even verontschuldigen aan alle mensen die op een of andere manier aanstoot nemen aan onze kledij. Vandaag barstte een vrouw bijna in tranen uit omdat haar vader tijdens WOII was opgepakt door twee SS’ers in lange zwarte jassen. Onze frakken deden haar aan die tragische gebeurtenis terugdenken. Het spijt ons als onze jassen slechte herinneringen oproepen. Het is zeker onze bedoeling niet om met onze outfit te shockeren. We willen hierbij onze innige deelneming betuigen aan de vrouw bij die we vandaag ontmoet hebben.
Tot hiertoe hebben we naar schatting ongeveer 14.000 mensen persoonlijk aangesproken, in 63.000 brievenbussen een NEE flyer gestoken en 700 kilometer gestapt. We zijn misschien wel ons eigen Guinness-record aan het neerzetten.
Movie directed by Jan & Bachir
Editing and post-production by cybercrash
Starring Bachir Boumaâza & Carla Gadisseur
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.