Dagboek: Dag 75 - Eerste Dag in Borgerhout
; newWindow.focus())
Donderdag 15 december 2005.
Zoals we ons hadden voorgenomen hebben we deze morgen naar de Borgerhoutse politie gebeld om te melden dat we gekleed in zwarte frakken heel het district deur aan deur zullen afbellen.
“Want in voorgaande districten is het al gebeurd dat mensen naar de politie bellen over twee verdachte zwartgeklede mannen die overal aanbellen.” legde ik uit.
“Als ze naar hier bellen is da geen probleem, maar als ze naar den 101 bellen heb ik daar geen controle over…” zei de man aan de andere kant van de lijn. “Maar okidoki! Bedankt en een goeie dag nog.”
Dat was dan ook weeral geregeld. Zo konden we met een gerust hart aan het nieuwe district beginnen zonder de politie achter ons te krijgen zoals al twee keer gebeurd is. Of dat dachten we in ieder geval toch… Het wou nu echt lukken dat wanneer we al een paar uurtjes bezig waren een agent nietsvermoedend kwam voorbij gewandeld. Toen hij mij naar een deur zag stappen en aanbellen in die lange zwarte jas keek hij raar op, en uiteraard zou hij het daar niet bij laten.
“Excuseer meneer, mag ik vragen wat u hier aan het doen bent?” vroeg hij terwijl hij op me af stapte.
“Zeker, wij trekken deur aan deur heel de gemeente Antwerpen door om de mensen op de hoogte te brengen dat ze bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen kunnen protesteren tegen de huidige politiek. En dan geven we ook deze flyer af.” Ik overhandigde hem een NEE-flyer die hij geïntrigeerd aanpakte. “Het gaat dus over een protestbeweging ‘NEE’ die zal opkomen voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen van Antwerpen.” voegde ik eraan toe wanneer hij met een onderzoekende blik naar het papiertje keek. Toen begon hij te lachen en gaf me de flyer terug.
“Hehe oké, maar dit kan ik niet aannemen.” met de flyer terug in mijn hand keek ik? hem gedurende een kort moment van twijfel vragend aan. “Ge begrijpt toch dat ik dit niet kan aannemen?” herhaalde hij, nog steeds geamuseerd. Toen viel ‘mijne frang’: als politieagent moet hij natuurlijk onpartijdig blijven. “Maar toch nog veel succes!” zei hij tenslotte met een glimlach en wandelde verder.
“Zó onpartijdig is hij dan toch niet gebleven.” Lachte mijn kompaan Bachir wanneer hij weg was.
“Ik had het in het begin ni door waarom hij de flyer niet wou. Alle andere agenten die ons al hebben tegengehouden namen wél de flyer aan…” Misschien deden ze dat met de bedoeling het te gebruiken als ‘bewijsmateriaal’? In ieder geval heeft de Borgerhoutse politie ons nu persoonlijk gesproken en weten ze dat de mensen geen schrik van ons hoeven te hebben. Wij zijn maar twee gewone jonge mensen in lange zwarte frakken en met pijnlijke voeten van al dat stappen… Als de mensen van Borgerhout ergens schrik van moeten hebben, dan is het wel van dit monsterlijk geval dat we tijdens het begin van de dag zijn tegengekomen. Het ziet er misschien wel uit als een industriële ventilator om een kwantumprocessor mee te koelen, maar het is eigenlijk gewoon een parlefoon. Een parlefoon die weliswaar gericht is op de potdoven en stekeblinden onder ons, maar toch nog altijd een parlefoon.‘Een parlefoon waar ge ook koffie mee kunt malen?’ vraagt u zich misschien af? Nee, een gewone parlefoon. ‘Of een parlefoon waar ge een rockconcert op Werchter mee kunt geven?’ denkt u mogelijk. Neenee; een doodgewone, al dan niet voor King Kong (koning van de jungle) gefabriceerde, alledaagse parlefoon. Dit was echter niet het eerste uit de kluiten gewassen object dat ons onrust inboezemde. De boer die de pompoen die we in Deurne gezien hebben gekweekt heeft moet bijzonder agressieve meststoffen ter beschikking hebben. Misschien wel even agressief als het biologische wapen dat die vrouw van gisteren aan het kokkerellen was. Ik zou mij persoonlijk redelijk pervers voelen moest ik een vrucht van dergelijke afmetingen produceren en openlijk tentoonstellen. Deze boer moet er een heel goede reden voor gehad hebben. Het is mogelijk een uitspatting van onze fantasie, maar voor ons ligt het voor de hand dat hij een groentesoepje voor King Kong aan het voorbereiden was. Hij is niet voor niets de koning van de jungle. Als u de film waarin hij speelt gaat bekijken merkt u ook waarom.
; newWindow.focus()){kind=link}
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.