Dagboek: Dag 29 - Uiteenlopende Reacties in Deurne
; newWindow.focus())
Woensdag 12 oktober 2005.
Vanmiddag zijn we heel toevallig twee mensen tegengekomen waar we een aantal weken geleden in Merksem al een babbel mee gedaan hadden. Ze waren bijzonder onder de indruk om ons terug te zien in Deurne.
“Amai ge zijt al ver gekomen!” zeiden ze lachend. “Of het nu goed of slecht is wa golle wilt doen, ge hebt er wel wa voor over!”
Ja madam en we zijn nog maar pas bezig. We hebben nog vele maanden te gaan.
Buiten het feit dat verschillende mensen een grote appreciatie hebben voor de inforeis op zich, zijn er altijd wel mensen die sympathie voor ons hebben omdat ze duidelijk een probleem hebben met de gangbare politiek:
“Als ge wilt rouwen om de politiek dan moet ge met veel meer zijn!” riep vandaag een man uit zijn raam op de tweede verdieping. Het was volgens hem zo erg gesteld met de politiek dat er een hele stoet rouwende mensen nodig is om de ernst van de zaak te tonen. Maar als we met een hele stoet over straat liepen dan zouden de mensen pas echt schrik van ons hebben meneer.
Toen ik een paar straten verder iemand anders aan de deur over NEE inlichtte hoorde ik van vanachter in de gang iemand roepen: “Wij zulle protesteereuh!”. Genoeg politiek ongenoegen in Deurne dus tot hiertoe.
Er zijn natuurlijk ook altijd de mensen die er niks van moeten weten:
“Politiek? Daar hou ik mij ni mee bezig!” is een vaak gehoord antwoord dat vandaag door een onbeleefde dame gegeven werd.
“Maar u gaat toch stemmen mevrouw?” vroeg mijn kompaan Bachir.
“Alleen omda ik moet! Ik geef alleen om mijn huis, en de rest daar trek ik mij gene zak van aan!” waarop ze de deur van haar teergeliefde huis gefrustreerd maar liefdevol dichtdeed alsof ze in geen maanden nog eens goed van bil was gegaan met haar vent en als compensatie erotische intimiteiten met haar woonst probeerde te forceren. Jup we komen nogal wat freaks tegen.
Een ander persoon vandaag die er niks van moest weten was een man gekleed in een heel chique kostuum. Mijn kompaan lichtte hem in over de nieuwe mogelijkheid tot protest en reikte hem de flyer aan. Maar in plaats van hem aan te nemen bleef de man stokstijf naar het ding staan kijken.
“Nee dank u.” zei hij op zo’n arrogante manier alsof hij net een stuk stront werd aangeboden.
“Maar weet u waar het over gaat meneer?” gaf mijn kompaan niet op.
“Nee.” zei hij kortaf. Hij stond nog altijd onbeweeglijk in dezelfde stijve houding. Kon het zijn dat hij net gestruikeld was in de bezemkast en dat tot zijn grote ontsteltenis een of ander rondslingerend voorwerp daar ‘floep!’ onherroepelijk zijn achterkant was ingeschoven en vervolgens afgebroken, met alle gevolgen van dien op zijn houding? We hebben het hem niet gevraagd.
“Het is gewoon maar wat informatie.” ging Bachir verder, maar hij boog niet (als onze bedenking juist was had dat ook zeer pijnlijk geweest).
“Ik heb geen tijd om uw flyer te lezen!” antwoordde hij geïrriteerd en deed de deur dicht.
Euh… de gemeenteraadsverkiezingen zijn in oktober van volgend jaar meneer. U moet het wel beestig druk hebben dan. Of doet u er gewoon enkele maanden over om één zin te doorgronden? Of misschien is het dringend tijd om de dokter te bellen voor een spoedextractie? In dat geval kunnen we aannemen dat u geen tijd hebt. Mijn kompaan heeft het dan toch maar in de bus gestoken zodat hij het eventueel na de ingreep kan lezen.
Naast de mensen die niks van ons moeten weten zijn er ook diegenen die het niet zo goed weten of ze er iets over willen weten:
Man: “Poletiek? Dor doenek ni on mee!”
Jan: “Maar u gaat toch stemmen meneer?”
Man: “Oahjoa da’s just!”
Dat was hij bijna vergeten. Met die hernieuwde wetenschap nam hij opgewekt de flyer aan. We hopen dat hij het tegen oktober volgend jaar niet terug vergeten is…
Dan zijn er ook nog de kinderen die soms opendoen begeleid door hun mama of papa:
“Is da sinterklaas, papa?” vroeg een van die kleintjes vandaag aan zijn vader terwijl hij met grote ogen naar mij staarde.
Sinterklaas ‘waarkt on de dokke’ manneke. Dat hebben we uit goede bron vernomen. Die klein mannen de dag van vandaag zijn niet goed op de hoogte van hun cultuur.
Tenslotte zijn er ook de mensen die positief reageren, maar ondertussen ook ons didactisch materiaal naar de kloten helpen. Een man die wat meer informatie vroeg aan Bachir kon het niet laten zijn origami-lusten bot te vieren op de NEE flyer die hem net overhandigd was. Terwijl hij geïnteresseerd naar de uitleg van mijn kompaan stond te luisteren begon hij er argeloos een bootje van te vouwen. Meneer, dat papierke heeft ons één vierde van een oude Belgische frank gekost. Dat geld steken wij er in om de mensen te informeren, niet om u van vouwpapier te voorzien. Dat geld komt trouwens allemaal uit onze eigen zak hé meneer, wij hebben geen ‘goei connecties’ in de gemeenteraad.
“Wilde golle pastoors worden?” onderbrak hij mijn kompaan tijdens zijn uitleg, naar onze jassen wijzend.
“Nee, we rouwen om de politiek en daarom zijn we in het zwart gekleed.”
“Ah, want we hebben hier een tekort aan pastoors.” zei hij ernstig terwijl hij nog een mast aan zijn NEE-flyer boot vouwde.
We geloven u vrij, maar u maakt ons niet wijs dat er een tekort is aan papieren bootjes meneer. U zult een beter excuus moeten vinden om te verantwoorden waarom u speelgoed uit ons informatiemateriaal vouwt. Welja het is in ieder geval beter dan het als prop naar u bakkes gesmeten te krijgen hé Bachir? Dat hij nog veel plezier aan zijn bootje mag beleven.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.