Dagboek: Dag 28 - Gelukkig hebben poedels geen connecties in de gemeenteraad
; newWindow.focus())
Dinsdag 11 oktober 2005.
Onze populariteit stijgt bij de Antwerpse politie. Vanmiddag claxonneerden een paar Deurnse agenten naar ons toen ze voorbijreden in hun politiewagen. Gewoon om even “Joe de manne!” te zeggen waarschijnlijk. Hierbij willen we dan ook een hartelijke “Joe de manne!” terug geven aan de politie van Deurne. Ook de Merksemse politie toonde enkele weken geleden interesse in ons. Er kwamen twee agenten op ons af om te vragen wat we aan het doen waren. Ze hebben zelfs een NEE-flyer aangenomen. Politieagenten zullen ook wel hun redenen hebben om tegen de huidige politiek te protesteren veronderstellen we.
Over de politie gesproken, ik had ze vandaag bijna opgebeld nadat ik het slachtoffer was geworden van een meedogenloze aanranding gepleegd door een klein wit mormel dat onophoudelijk naar mij kefte. Al een geluk dat het stuk krapuul achter een gesloten deur stond anders had het lelijk kunnen worden. Toen ik de flyer in de brievenbus wilde steken stak het beest zijn snuit door de brievenbus en begon het maniakaal te snuffelen gevolgd door gegrom en nog meer venijnig gekef. Er zit niks anders op dan het letterlijk langs zijn neus weg de brievenbus in te duwen dacht ik, maar toen ik de eerste centimeter van het stuk papier in de gleuf had gestoken zette het kwaadaardig ding zijn tanden erin, trok het uit mijn handen door de brievenbus en begon het met een ongeëvenaarde agressie de flyer achter de deur in stukken te scheuren. Die mensen zullen de informatie over NEE op een andere manier moeten vernemen vrees ik. Ik was al blij dat het enkel de flyer en niet ook mijn vingers waren die door de poedelmixer gefricaseeerd was.
Maar niet alleen de poedels in Deurne zijn van kwade wil. Ook sommige Deurnse brievenbussen hebben een slechte attitude. Deze namiddag nog was er een brievenbus die al met een even grote poedel-venijnigheid naar mijn kompaan Bachir blafte toen hij de flyer erin wou steken. En het vervloeke stuk metaal had ook het lef om zoals zijn harige partner in crime van een paar straten terug zijn ijzeren tanden in het papiertje te zetten en het ding uit de handen van mijn kompaan naar binnen te sleuren. Mensen zouden hun onbeschofte brievenbussen eens een lesje moeten leren.
Mijn hondenmalaise was echter nog niet afgelopen vandaag. Ik schrok me een kameel (twee bulten) en vreesde even voor mijn leven toen ik weer even later ergens aanbelde. De hond die zich achter de deur bevond begon, op het moment dat ik aanbelde, dergelijke kreten van geconcentreerde energie uit te slaan dat ik ervan overtuigd was dat hij karate had gestudeerd en waarschijnlijk een stevige dosis kungfu erbovenop. Aan de technische precisie van zijn meditatieklanken te horen had hij ongetwijfeld een zwarte gordel en was hij een van zijn dodelijkste kraanvogeltechnieken aan het voorbereiden om mij te vloeren. Flyer bussen en wegwezen was mijn conclusie.
Honden zijn tot hiertoe misschien wel de gevaarlijkste individuen die we al zijn tegengekomen in Deurne, maar de reacties van de mensen kunnen in ieder geval veel verbazender zijn. Zo heb ik vandaag een kort gesprek gehad met iemand die er zijn eigen manier van protest op nahoudt.
“Protestere tege de poletiek? Menier da kannekik zelf oek wel.”
“Hoezo?” vroeg ik hem geïnteresseerd.
“Deur nor het gemeentehuis te gon en doar te zegge da’k ni akkoord zen!”
Geniaal gewoon! Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Ik weet niet of hij het meende of me aan het uitlachen was, maar ik was nu wel benieuwd hoe dat dan juist in zijn werk ging volgens hem.
“Denkt u dat ze daar naar u gaan luisteren meneer?” vroeg ik geamuseerd.
“Als ge goei connecties hebt wel!” zei hij schaamteloos.
Ah oké… en de mensen die het niet zo op vriendjespolitiek hebben meneer, wat moeten die dan doen? Die laatste gedachte heb ik maar niet in woorden geformuleerd om de lieve vrede te bewaren. Ge weet nooit in wat voor shit ge kunt terechtkomen als ge iemand die ‘goei connecties in de gemeenteraad’ heeft tegen zijn schenen stampt.
Tegen het einde van de dag fietste een vrouw voorbij die ons vroeg wanneer we langs de Schotense Steenweg komen.
“Ik hoop dat het niet de vrijdag zal zijn want dan ben ik niet thuis” zei ze.
Nu wou het toch wel lukken dat we de Schotense Steenweg voor de vrijdag gepland hadden zeker? Om ons goed hart te tonen en die vriendelijke dame een plezierke te doen hebben we onze route een beetje aangepast zodat we morgen en overmorgen langs de Schotense Steenweg komen in plaats van vrijdag. U kunt ons binnenkort aan uw deur verwachten mevrouw!
Sound effects produced by Jan De Bruyn
Real life footage recorded by Jan De Bruyn
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.