Dagboek: Dag 5 - Smos Onbeleefd
; newWindow.focus())
Donderdag
8 september 2005.
De dag begon al meteen goed. Het allereerste huis waar ik deze morgen moest aanbellen was een broodjeszaak op de Kapelsesteenweg genaamd ‘De smos’.
De uitbaatster van dit etablissement stond in de deuropening met een aantal klanten te praten toen ze mij plots opmerkte. Het is nu niet mijn bedoeling mensen zomaar belachelijk te maken, maar de manier waarop deze vrouw reageerde was echt ongelofelijk vijandig en denigrerend.
Ik weet niet of het aan mijn overkomen lag, of dat ze iets verkeerd had gegeten, maar haar gezichtsuitdrukking begon op dat moment te muteren in iets waar ik behoorlijk veel schrik van kreeg. Maar het was mijn eerste deur van de dag en ik liet me niet ontmoedigen.
“Goeiedag, het is om u even…”
“Nee!!” blafte ze als een waakhond, en ik was oprecht verbaasd dat er geen schuim uit haar mond vloog.
“Ik moet het ni weten!!” gromde ze verder.
Deze dame had blijkbaar een licht vooroordeel over mijn bedoelingen. Geen probleem dacht ik, ik steek gewoon even een flyer in de bus zodat ze het later eens kan bekijken.
“Ik zal even een flyer in uw bus steken zodat u eventueel later eens…”
Dat had ik beter niet gedaan.
Toen ze zag dat ik aanstalten maakte iets in haar bus te steken gebeurde er iets met haar gezicht dat ik nog nooit gezien had. Nu heb ik in mijn leven veel horrorfilms gezien, en de gedrochten die daarin verschijnen zijn vaak verschrikkelijk angstaanjagend. Maar de grimas die toen op het gezicht van deze dame verscheen zou een hele cinemazaal een hartaanval kunnen geven.
“Nee! Ik moet het ni hebben zeg ik! Allé vooruit! Weg! Weg!”
Ze sprong dreigend tussen mij en haar brievenbus. Klaar om me levend aan stukken te scheuren. Ik heb dan maar besloten die flyer niet te bussen. Ik wil de mensen wel op de hoogte brengen van de nieuwe mogelijkheid die ze nu hebben hun teleurstelling over de politiek te uiten, maar ik wil niet al doende mijn ledematen verliezen.
Ik heb dan maar afstand genomen van dit schuimbekkende monster, en met een wijzend gebaar en een bloeddorstige grom stuurde ze me terug de straat op. De bitch.
Al wandelend naar de volgende deur moest ik wat bekomen en vroeg ik me af of deze dame evenveel liefde aan de dag legt bij het maken van haar smossen.
; newWindow.focus())
En de dag werd er niet beter op. Het was vandaag ongetwijfeld de heetste
die we al hebben gehad deze week. De zon hamerde de hele dag door onverbiddelijk
op onze hoofden. Die zwarte jassen dragen is lastig, maar is niks vergeleken
met het continue verschroeiende effect van de zonnestralen op onze gezichten.
Het was zo erg dat we op een bepaald moment helemaal versuft door de straten slenterde en alles om ons heen begon te draaien. Nog ietsje heter en we hadden beginnen ijlen.
Ik stond een geïnteresseerde man te woord in de Gerardus Stijnenlaan die aan zijn huis aan het werken was, maar de hitte had mij zo versuft dat ik drie keer over hetzelfde woord struikelde.
“Wij weten uit overvv.. erverv.. ververv…”
“Ervaring?” schoot de man me te hulp.
Hij zag in wat voor toestand ik was en bood me een glas water aan, wat ik dankbaar accepteerde. Ik wil die persoon hierbij hartelijk bedanken voor zijn begrip. Hij bleek daarbij ook sympathie te hebben voor wat we aan het doen zijn en voor de doelstelling van NEE.
Een andere persoon die minder snel sympathie voor ons had was een vrouw woonachtig in de Dennenlaan. Ze stelde vele kritische vragen en bleef herhaaldelijk zeggen dat ze niet overtuigd was dat NEE een bijdrage kan leveren aan de samenleving. In de vier dagen die we door Ekeren trekken was deze vrouw de eerste die we daarvan niet hebben kunnen overtuigen, ook niet na een uitgebreid inhoudelijk gesprek. We hebben daar natuurlijk alle respect voor.
Toen we even later aan de volgende straat bezig waren kwam ze onverwachts naar ons toe lopen om ons te zeggen dat haar zoon het gesprek aan haar deur had gehoord en dat hij het een fantastisch idee vond. Ze vond het dan ook juist om ons daarvan op de hoogte te brengen. Dat was zeker een verfrissende ervaring en deed ons de hitte even vergeten.
Op het einde van deze toch wel heel uitputtende dag zijn we nog eens broodjeszaak ‘De smos’ gepasseerd die nu gesloten bleek te zijn. Ik heb dan toch nog even stiekem een flyer in hun bus gestoken.
“Dan heeft ze tenminste de mogelijkheid het eens op een rustige manier te bekijken met minder vooroordelen hé Bachir?”
“Haha da’s waar Jan.” lachte mijn kompaan smakelijk.
Nee: 1 - broodjeszaak ‘De smos’: 0.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.