Dagboek: Dag 48 - Deuren Op Ons Bakkes
; newWindow.focus())
Dinsdag 8 november 2005.
Als we er even stilstaan en nadenken over hoeveel deuren we de afgelopen twee maanden al op ons bakkes hebben gekregen dan komen we tot een indrukwekkend aantal. Het blijft wel een feit dat de meeste mensen vriendelijk de flyer aanpakken, maar de ‘deur op bakkes’-momenten blijven het duidelijkst in ons geheugen zitten. Let wel, als we het hebben over een deur ‘op ons bakkes krijgen’ bedoelen we dat die deur in ons gezicht werd dichtgeslagen uit frustratie, woede, irritatie, afkeer of gewoon gebrek aan interesse. We bedoelen niet dat we die deur letterlijk op ons smoelwerk is beland. Als dat het geval was, dan zouden we ondertussen met verstevigde neusbeenprotheses rondlopen en ’s avonds onze gemixte spaghetti door een rietje mogen drinken. We zijn onlangs echter een deur tegengekomen in Antwerpen die, had ze effectief op ons bakkes komen neercrashen in de letterlijke betekenis, dergelijke impact had gehad dat onze neusprothese tot in onze dikke darm zou beland zijn. Betrekkelijk dodelijk dus. Dat ding was gigantisch. En dit was weldegelijk de voordeur van een woonst, en niet van een kerk of school ofzo. De eigenaar van deze deur is niet komen open doen, en eerlijk gezegd wil ik eigenlijk ook niet weten hoe hij eruit ziet. Als hij bewust zijn deur zo groot heeft gekozen voor zijn eigen comfort (omdat hij anders bijvoorbeeld zou moeten bukken om binnen te geraken), dan ben ik blij dat ik hem niet tegen het lijf ben gelopen. Bij het aanschouwen van zo’n monsterlijk ding dachten we bijna met plezier terug aan al die andere ‘gematigde’ deuren die we al ons bakkes kregen. Het krijgen van een deur op ons bakkes is tenslotte niet altijd een even onaangename ervaring.
“Gij zijt van ‘Neeje’ hé?” vroeg een oudere vrouw me deze middag op een vriendelijke manier.
“Ja inderdaad.” antwoordde ik glimlachend. Het is wel aangenaam wanneer mensen blijk geven van appreciatie.
“Awel, tis neeje!” zei ze onverwachts op een geamuseerde manier met een grijns op haar gezicht. “Hahahaha!” lachte ze smakelijk terwijl ze haar deur dicht deed en terug haar woonkamer binnen ging. Technisch gezien had ik hier dus de zoveelste ‘deur op mijn bakkes’ gekregen, maar het werd nooit eerder met dergelijke vriendelijkheid en zin voor humor gedaan. Meestal verloopt het meer in deze stijl:
“Goeiedag, het is om u even te zeggen dat u bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen kunt protesteren tegen de huidige polit…”
“IK ZEN CONTENT!!!!!” *BAM!!!!!* (waarbij ‘BAM’ het geluid is dat voorzaakt wordt door het bewerkte hout dat figuratief gekatapulteerd wordt tegen ons spreekwoordelijke bakkes.)
Wij willen ons hierbij even uiten over hoe verheugd we zijn dat u zo content bent dat u het niet kan laten om dat heugelijke feit met alle kracht in uw longen in ons gezicht uit te brullen, meneer. Men kan zich anders wel de vraag stellen waarom een formidabel content mens als u het dan toch nodig vindt om het mooie houtsnijwerk van uw voordeur op ons smoelwerk te kogelen alsof de ritssluiting van uw broek net in uw kloten heeft gebeten, en het zo hard mogelijk dichtsmijten van deuren op een of andere manier uw nageslacht zou kunnen redden. We hebben die vraag toch maar niet luidop gesteld.
Andere mensen zijn duidelijk veel minder content:
“Ik protesteer tege de protesteerders!” reageerde een oude man geïrriteerd.
“U bent dus tevreden met de politiek?” vroeg ik hem.
“Ik zen me niks tevrede! Ik zal tevrede zen wannier ik doejd zen! Mokt da ge weg zé dak oe nimier zing!”
Mensen die in die mate ontevreden zijn kunnen we inderdaad niet veel helpen met een protestbeweging. Ik heb mij dan ook maar wijselijk verwijderd van zijn voordeur voordat hij zou ontdekken dat hij eigenlijk ook wel tevreden zou zijn wanneer ík ‘doejd’ zou zijn.
Niet lang voordat we stopten deze avond heb weer ik een deur op mijn bakkes gekregen die ik deze keer volledig onterecht vond. Toen ik mijn zin had gezegd en de NEE-flyer wilde aanreikte zei deze mollige dame zonder ook maar één blik op het papiertje te hebben geworpen: “Politiek gezever? Nee! Daar hou ik ni van!” Het was verbijsterend. Ze had de slogan van de flyer gereproduceerd zonder het te beseffen! Misschien was ze helderziend? Nadat ze de deur dichtsmeet heb ik in ieder geval de flyer in haar brievenbus gestoken. Als ze die even bekijkt zal ze ontdekken dat wat erop staat bijzonder dicht aanleunt bij haar visie op de politiek. Zo zie je dat je met vooroordelen nogal wat dingen kunt missen die je anders de moeite waard had gevonden.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.