Dagboek: Dag 114 - Vieze Praat
; newWindow.focus())
Woensdag 8 februari 2006.
Men wijst ons er al wel eens op dat er nogal groffe dingen in ons dagboek verschijnen, en soms zelfs ronduit vieze praat. Het is zo dat we al die dingen enkel maar neerpennen om eens te lachen en daar verder niks mee bedoelen. Maar moesten de mensen weten wat voor toestanden wij dagelijks meemaken, dan zouden ze onze soms minder dan subtiele grappen in dit dagboek al meteen een stuk beter kunnen relativeren. Inhoudelijke vieze praat is één ding, maar wat écht ‘vies praten’ inhoudt, daar blijft u gelukkig van bespaard. Wij spijtig genoeg niet. Er is al ettelijke malen bijzonder ‘vies’, en zelfs ronduit ‘smerig’, tegen ons gepraat geweest. En opmerkelijk genoeg bijna altijd door oude dametjes…
Zo was er overlaatst eentje die kauwend uit haar venster op de eerste verdieping kwam hangen.
‘Steekt het flyerke mor in de bus menier, want ik zen ont ete.’ riep ze naar beneden. Ze deed echter geen enkele moeite om het voedsel in haar mond, inmiddels tot een slijmerige pap gemalen, onder controle te houden. Een regen van brokjes eten, petatten ofzo, weet ik veel wat het was, kwam uit haar mond naar beneden gedretst. Al een geluk dat ik pijlsnelle tijgerreflexen heb en net op tijd uit de weg kon springen.
‘Zal ik doen, en smakelijk nog!’ zei ik met subtiel sarcasme dat ze waarschijnlijk niet heeft opgemerkt. Het gore wijf… En vandaag was het weer van dat, maar deze keer had ik minder geluk. De oude vrouw die vanmiddag in haar deurgat verscheen was al even ostentatief op een mond vol eten aan het kauwen, een kolonie broodkruimels om de mondhoeken. Ik deed mijn uitleg en overhandigde haar een NEE-flyer.
‘Och menier, ik protestèèr altaajt.’ zei ze uitbundig. Iets te uitbundig, tot mijn groot ongenoegen, want op de ‘p’ van ‘protesteer’ legde ze zoveel nadruk dat er een salvo speekselskliertjes en kleine stukjes voedsel uit haar mond schoten en integraal op mij afstevenden. Deze keer lieten mijn tijgerreflexen het afweten en werd ik frontaal geraakt. Fucking hell, dacht ik bij mezelf terwijl mijn vriendelijke glimlach krampachtig op mijn gezicht bleef zitten, dat wijf is mij hier aan het onderrochelen met plakkerige etensrestprojectielen! Walgelijk! Ik verwachtte dat ze elk ogenblik haar zin zou staken en zich met adequate beschaamdheid zou verexcuseren voor de wansmakelijke manier waarop ze me zonet had bekogeld met papperige brokken van haar boterham. Maar ze praatte gewoon onverstoord verder en negeerde de capriolen van haar vliegend speeksel alsof er niets gebeurd was.
‘Mor ik interesseer maai aaigelek ni in poletiek ze menier.’ De speekselstroom van haar mond was er deze keer gelukkig niet.
‘Het is maar om u op de hoogte te brengen hé mevrouw.’ zei ik met veel moeite. ‘En nog een prettige dag verder!’ Ze glimlachte joviaal met haar besmeurde mond en knikte. Ik kon me niet snel genoeg uit de voeten maken. Onmiddellijk nadat ze haar deur had dicht gedaan begon ik misnoegd naar beneden kijkend mijn jas af te zoeken naar brokjes eten. De schade viel eigenlijk nog goed mee, de omvang van de stortvloed van smeerlapperij die ik juist geïncasseerd had in beschouwing genomen. Hier en daar zag ik zaadjes en half geplette pitjes op de zwarte stof van mijn jas hangen. Brood, dacht ik. Grof brood met zaden en pitten had ze in gemalen partikels mijn richting in geproest. Met enige weerzin veegde ik de wansmakelijkheden weg. Ik vertelde wat er gebeurd was aan mijn kompaan Bachir, die natuurlijk strijk ging van het lachen.
‘Vettig!’ grimaste hij geamuseerd.
Zo ziet u maar dat wij de echte vieze praat niet verkopen. Voor de échte ongecensureerde hardcore vettigheid moet u maar eens aanbellen bij een paar gepensioneerde oudjes tijdens hun middagmaal.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.