Dagboek: Dag 89 - Piep-in-t'Riet
; newWindow.focus())
Woensdag 4 januari 2006.
Nu we al enkele dagen Berendrecht hebben doorgetrokken zijn we vertrouwd geraakt met de omgeving. Eigenlijk is er niet zoveel om vertrouwd mee te geraken, want Berendrecht is vrij klein. Een andere factor die daarin meespeelt is het wederkerende karakter van de bouwstijl van vele huizen. Een bepaald type woonst blijkt hier zo populair te zijn dat het overal terug te vinden is. En dan bedoelen we ook overal. Als je dit huistype gezien hebt, dan heb je 50% van Berendrecht gezien. Zowat de helft van alle huizen daar zien er exact hetzelfde uit. In het begin heeft dat ons het soms nogal moeilijk gemaakt om onze oriëntatie niet te verliezen.
Iets anders dat de afgelopen dagen onze oriëntatie ook bijna aan diggelen heeft geslagen was het herhaaldelijk terugkomen van dezelfde naam voor verschillende aan elkaar grenzende straten. Het is angstaanjagend om te zien hoeveel wegen de naam ‘Monnikenhofstraat ’ of ‘Van Couwervenstraat ’ dragen. Berendrecht is ontegensprekelijk een streek van repetitie. We hebben ons afgevraagd of de verantwoordelijken hiervoor een bende luiwammesen zijn die het geen probleem vinden om één enkel ontwerp overal toe te passen, of dat deze infrastructurele herhalingen een andere bestaansreden hebben. We durven het niet met zekerheid zeggen. Het staat echter wél als paal boven water dat de bedenker van de straatnamen een bijzonder eigenaardige humoristische bui had toen hij een reeks aan elkaar grenzende wegen ‘Piep-in-’t Riet ’ doopte.
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
“Piep-in-’t Riet?” zei mijn kompaan Bachir half tegen zichzelf terwijl hij met ongelovige ogen naar het naambordje pierde. “Het is toch waanzinnig hoe sommige straten hier heten?” Ik lachte even als antwoord op zijn retorische vraag.
“Zouden veel mensen hier piep in het riet doen?” vroeg ik plots serieus. Hij keek me fronsend aan alsof hij de vraag niet goed gehoord had.
“Hoe bedoelt ge?”
“Denkt ge dat veel mensen hier piep in het riet doen?” herhaalde ik. Mijn gezicht droeg nog steeds een serieuze, bijna zwaarmoedige uitdrukking. De frons van mijn kompaan verdiepte.
“Euh… ik weet ni. Wa is piep in het riet?” vroeg hij onzeker.
“Gij weet ni wa piep in het riet is ofwa? Allé gast! Ge gaat mij toch ni vertellen da ge nog nooit van u leven piep in het riet hebt gedaan?”
“Huh?? Kerel ge zijt me er weer aan het doorsleuren hé, juist gelijk gisteren. Ziet ge wel da ge mij er altijd probeert in te luizen om grappige dagboekmomenten uit te lokken! Gij zoekt gewoon een excuus om eens goe me mijne kop te kunnen lachen!” beschuldigde mijn kompaan. Ik begon terug te lachen en maakte een toegefelijk gebaar met mijn handen.
“Oké ik geef het toe, ik weet ook ni wa ‘piep in het riet’ betekend, maar het klinkt in ieder geval wel redelijk pervers.”
“Pervers? Wat is er zo pervers aan piep in het riet? Ik probeer het mij voor te stellen…”
“Ja het klinkt toch heel dubieus vind ik, en nu juist deed er ook een vent open die mij heel eigenaardig aankeek. Hij was iets te vriendelijk als ge begrijpt wa ik bedoel, maar hij lachte zo insinuerend en zijn ogen lonkten naar me wanneer ik de flyer overhandigde. Da’s toch toevallig da juist zoiets moet gebeuren in deze straat?”
“Ge bedoelt da ge de indruk kreeg dat die vent wel een ‘piep in het riet’ met u wou doen?” vroeg mijn kompaan.
“Welja, ge slaagt de nagel op de kop. Hoewel ik vrees, als ik me de glinstering in zijn lonkende ogen terug voor de geest haal, dat het wel eens ‘piet in het riet’ had kunnen worden als het aan hem had gelegen.” Mijn kompaan schoot hartelijk in de lach.
“Hehe kerel ge moet ni zo paranoïde zijn. Er gaat hier echt wel niemand met u het riet induiken zonder uw medewerking.”
Plotseling ging de deur open waaraan hij enkele seconden geleden had aangebeld. Vliegensvlug draaide mijn kompaan zich naar de man die in het deurgat verscheen en dwong zijn lachbui tot kalmte. Op een halve seconde transformeerde zijn compositie van lachende spot naar bedeesde zakelijkheid.
“Goeiemiddag meneer, het is om u even persoonlijk op de h…” Zijn zin stokte even toen hij zijn ogen voor een moment schuin naar beneden richtten. Ze schoten onmiddellijk verschrikt terug naar boven. “…h…hoogte te brengen dat u vanaf de volgende gemeenteraadsverkiezingen kunt protesteren tegen de huidige politiek.” Hij gaf de flyer af en maakte dat hij weg was.
“Wat was er ?” vroeg ik benieuwd. “Waarom die hapering?”
“Fucking hell gast, de ritssluiting van die kerel zijn broek stond wagenwijd open! En er stak zelfs een stuk van zijn onderbroek uit!” walgde hij met een verkrampt gezicht.
“Ziedet wel!” riep ik uit. “Wa denkt ge dat die goorlap juist gedaan heeft?”
“Piep in het riet?”
“Piep in het riet, man. Piep in het riet.”
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.