Dagboek: Dag 88 - Struisvogelpolitiek
; newWindow.focus())
Dinsdag 3 januari 2006.
Alles was bedekt met fijn laagje witte ijskristallen toen we deze morgen in Berendrecht aankwamen. De ochtendzon die er zijn eerste gouden stralen over wierp deden de ontelbare delicate ijssculptuurtjes langzaam verdampen waardoor er van daken van de huizen sluimerende waterdampwolken de hemel instegen. Genietend van deze majestueuze beelden op dit rustige moment van de dag begonnen we aan ons werk.
Na enkele straten gedaan te hebben ontdekte ik in een voortuin een boomhut waar ik even bleef naar kijken. In al die tijd door Antwerpen te hebben getrokken is dit de eerste keer dat ik een boomhut zie, dacht ik bij mezelf. Ik kan er misschien een foto van nemen om in het dagboek te verwerken… maar wat valt er over zo’n boomhut te schrijven? Ik keek naar mijn kompaan Bachir die al aan de overkant van de straat was begonnen.
“Ej Bachir!” riep ik. Mijn kompaan keek over zijn schouders naar mij. “Kijk daar, een vogelnestje in die boom!” zei ik als grap. Ik wees naar het houten hutje dat tussen de takken hing. Hij draaide zich om en keek verdwaasd naar boven.
“Huh? Waar?” Zijn ogen vonden de boomhut.
“Daar, ziet ge? Da’s ne nest van ne struisvogel.” ging ik met een doodserieuze uitdrukking verder. Elke moment zou hij de grap doorhebben en mij een achterlijke debiel of iets dergelijks noemen.
“Hoe kunde gij nu weten of da van ne struisvogel is? Ge hebt zelfs geen struisvogel gezien!” zei mijn kompaan terwijl hij me fronsend aankeek. Ik stond hem eventjes verstomd aan te staren. Fucking hell! Is hij nu net serieus op mijn absurde opmerking ingegaan? Speelt hij het spelletje mee of gelooft hij echt dat het een vogelkot is? Maar één manier om erachter te komen…
“Da’s toch logisch? Ge weet toch dat struisvogels trekvogels zijn? Het gebeurt al eens dat er een op zijn tocht vanuit Afrika verkeerd vliegt en hier zijn nest bouwt.” zei ik. Het viel met bijzonder moeilijk om een glimlach te bedwingen.
“Jaja natuurlijk manneke, ik zie jaarlijks verschillende struisvogels overvliegen. Denkte gij echt da ik zo debiel ben om daar in te trappen ofwa?” reageerde hij hevig. Ik schoot in de lach.
“Hehe ja ge hebt me door, da van die trekvogels was er misschien teveel aan. Maar in het begin had ik u toch efkes mee hé!”
“Wa dacht ge? Da ik zou geloven dat die struisvogel een hamer en een zaag had vastgepakt en zelf da kot had gemaakt? Natuurlijk trap ik daar ni in. Maar het had toch gekund da iemand daar da nest voor zijn struisvogelhuisdier heeft gebouwd? Er zijn zelfs mensen die krokodillen houden!” Een tweede moment van verstomming overviel me. Fucking hell! Meende hij dit nu echt?
“Dus het lijkt u aannemelijk dat die hut daar gebouwd werd voor het huizen van een struisvogel?” zei ik kalm met een ondertoon van staalharde ironie. “En hoe geraakt die struisvogel dan in zijn kot? Door in den boom te klimmen?” Ik keek hem benieuwd aan.
“Kunnen struisvogels niet vliegen?” vroeg mijn kompaan onschuldig.
“Neen, Bachir”
“Da wist ik ni…” zei hij neutraal. “Die hebben toch vleugels?”
“Hehehe gast ge kunt beter stoppen met zo’n opmerkingen te maken,” zei ik geamuseerd. “Ge maakt het gewoon erger!”
“Ja kerel da is dus echt de reden waarom ik zo meestal wantrouwig ben wanneer gij mij iets vertelt: gij probeert mij gewoon belachelijk te maken om een goei dagboekmoment te forceren!”
“En het is gelukt ook!” zei ik lachend. Mijn kompaan zag er ondertussen ook de humor van in.
“Klootzakske.” zei hij glimlachend.
“Nee serieus, ik heb u helemaal ni met voorbedachten rade belachelijk gemaakt of in de val willen lokken. Maar uw serieuze reactie op mijn struisvogel grap was zo hilarisch dat ik op dat moment besloot om eens te zien hoe ver ik er in kon gaan.”
En ik moet toegeven, het heeft ondertussen ook wel voor een vrij komisch dagboekmoment gezorgd.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.