Dagboek: Bijlage 1: Brievenbus Bullshit
; newWindow.focus())
Vrijdag 3 maart 2006.
Nu we op één na alle straten van Antwerpen zijn afgegaan hebben we wat broodnodige tijd ter beschikking om de persconferentie van 13 maart voor te bereiden. Zoals gezegd zullen we de allerlaatste straat van Antwerpen, de Eggestraat, afwerken vlak voor de persconferentie. In afwachting zullen we in een aantal dagboek bijlagen enkele ditjes en datjes, weetjes en bedenkingen over de inforeis uit de doeken doen waar we het nog niet over gehad hebben in de dagboeken. Zo hebben we bijvoorbeeld nooit verteld over de immense variëteit aan brievenbussen die Antwerpen rijk is, en de daarmee samengaande waaier aan complicaties die ze met zich meebrengen.
De meest aangename en postbodevriendelijke brievenbussen om een papiertje in te steken zijn ongetwijfeld de bussen die uit niet meer bestaan dan een eenvoudig gleufje in de muur of de gevel. Bij die dingen was het maar een kwestie van eventjes een beetje te mikken, en onze flyers vlogen er vlotjes in. De enigste mogelijke complicatie hierbij is wanneer er veel wind is en uw flyertje maar niet niet recht wil blijven en continu dubbel plooit. Maar zelfs in dat geval zijn deze brievenbussen makkies.
Een al iets minder aangename brievenbus is de brievenbus met klep. Een met metalen of houten scharnierend plaatje bedekt gleufje maakt de bushandeling al meteen een heel stuk arbeidsintensiever. Toegegeven: het is op zich niet bijzonder uitputtend om eerst een onnozel klepje open te houden en dan pas het papiertje in de gleuf te steken. Maar de zaak verandert wel enorm als er zoals bij grote appartementen honderden brievenbussen naast en onder elkaar zijn die elk zo’n onnozel klepje hebben. In dat geval verliest ge serieus wat tijd om elke keer dat kloteding open te scharnieren om uw ding te kunnen doen. Daarbij komt nog eens het feit dat bij veel van die dingen het scharniermechanisme verroest is waardoor het niet altijd evident is om het in een handomdraai open te klappen. Wij hebben het afgelopen halve jaar verschillende klepjes tegengekomen waarvoor we niet minder dan een hydraulische arm nodig hadden om ze open te forceren. Maar al bij al vallen de klepbrievenbussen nog heel goed mee vergeleken met andere veel lastiger misbaksels.
Misbaksels als de dubbelkleppige brievenbus. Een klep, de gleuf, en dan nog een klep. Vraag ons niet waarom. We vermoeden om het geheel wat beter te isoleren tegen de temperatuur van buiten. Het is in ieder geval zo dat deze dingen bijzonder irritant kunnen zijn, vooral als de tweede klep die aan de binnenkant hangt een te straf veermechanisme heeft. Menig flyer is verkreukeld geweest omdat we ons papiertje tegen die tweede klep moesten rammen om het ding naar achter te krijgen. Maar dat is op zich nog geen ramp. Een verkreukelde flyer is nog altijd leesbaar natuurlijk.
Echt rampzalig voor de constitutie van een flyer zijn die monsterlijke exemplaren van brievenbussen die aan de binnenkant behaard een kam stijve haren hebben groeien. Het vergt enorm veel alertheid om een flyer daar in goede staat door geperst te krijgen. Maar dat is niet het enige probleem: het met de vingers binnendringen van een dergelijk behaarde gleuf is een sensatie die veel te expliciete beelden oproept om je nog comfortabel bij te voelen. Ettelijke gevoelens van schaamte gaan gepaard met het bussen van dergelijke obscene brievenbussen.
Maar de absoluut verschrikkelijkste, meest irritante klotebussen die we tijden onze deurentocht zijn tegengekomen zijn de behaarde dubbelkleppige smeerlappen. Een (vaak) verroeste voorklep, een kam quasi-ondoordringbare walgelijke borstelharen (we hopen dat althans dat ze van een borstel afkomstig zijn), en dan weer een klep, meestal met een veerspanning waar King Kong (koning van de jungle) last mee zou hebben. Waarom gooien ze er niet meteen een laag elektrocuterende prikkeldraad tussen? Of monteren ze geen geautomatiseerde machinegeweren met bewegingsgevoelige sensors op die dingen? Dat zou ons er zeker en vast van weerhouden er ooit nog iets in te steken. Van postbodeonvriendelijke brievenbussen gesproken.
Dus diegenen onder u die in het bezit zijn van een iet of wat minder ontvankelijke brievenbus hebben mogelijk een nogal verwrongen versie van onze NEE-flyer gekregen. We kunnen u in elk geval verzekeren dat we ten allen tijde ons best hebben gedaan om onze papiertjes zo goed mogelijk aan u te bezorgen.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.