Dagboek: Dag 130 - Deur-aan-deur Eindsprint

Donderdag 2 maart 2006.

De deur-aan-deur tocht zit er bijna op! We hebben vandaag de laatste straten van Antwerpen afgewerkt op één na: de straat die we hebben voorbehouden om op 13 maart vlak voor onze persconferentie af te gaan, namelijk de Eggestraat waar het NEE kantoor gevestigd is. Omdat ze zo enthousiast waren over het naderende einde van onze half jaar durende tocht, en omdat het de laatste keer was dat ze samen met ons konden meegaan om aan de lijve te ondervinden wat wij de voorbije zes maanden dag in dag uit hebben doorgemaakt, hebben een aantal van onze vrienden ons vandaag vergezeld. We hebben een deur-aan-deur eindsprint georganiseerd om het aflopen van onze toch wel bijzonder zware tocht te vieren. Omdat het centrum bijna uitsluitend uit winkels, restaurants en café’s bestaat, en er zo goed als nergens nog moest worden aangebeld, hebben onze eindsprintsupporters hun handen uit de mouwen gestoken en verschillende straten voor hun rekening genomen. Zo konden ze ook eens ervaren hoe het is om een hele dag lang door de stad te stappen en flyers in brievenbussen te steken. Die ervaring van vandaag moeten ze natuurlijk eerst met 130 vermenigvuldigen om een idee te krijgen van wat we het afgelopen halve jaar gepresteerd hebben.

Die afmattende tocht zal trouwens geen dag te vroeg eindigen. Ik denk niet dat de zakken van mijn jas het nog een week hadden uitgehouden. Omdat ik ze de afgelopen zes maanden dagelijks met een gigantische lading flyers heb volgepropt zijn ze op z’n minst gezegd lichtjes verminkt geraakt. De scheur die zich de voorbije twee maand geleidelijk aan in mijn binnenzak heeft ontwikkeld is ondertussen zo groot geworden dat er van een binnenzak zo goed als geen sprake meer kan zijn . Toen ik enkele dagen geleden mijn gsm erin stak viel hij dwars door het gat helemaal tot beneden in de voering van mijn jas. Mijn kompaan Bachir vond het bijzonder amusant om mij minutenlang te zien staan sukkelen om het ding er terug uit te vissen. Ik moest de onderkant van mijn jas helemaal omhoog trekken en met mijn arm via de scheur in de binnenvoering staan tasten. Smakelijk heeft hij ermee gelachen, hoewel ik al evenveel redenen heb om hém uit te lachen. Zijn schoenen zien er namelijk uit alsof hij er het afgelopen halve jaar elke dag zijn gat mee heeft afgekuist.

‘Fuck you gast! Er hangt gene kak aan mijn schoenen.’ Reageerde hij hevig toen ik zijn lachbui onderbrak met mijn opmerking Oké ik geef toe dat het wat extreem was uitgedrukt. Er hangt inderdaad geen echte kak aan zijn schoenen. Maar ze zien er wel zo abominabel misbruikt uit dat ik me begin af te vragen wat hij er ’s avonds thuis allemaal mee aanvangt. Het is wel zo dat na een wandeling van België naar Egypte (dat is de afstand die zowel mijn kompaan als ik elk hebben afgelegd de voorbije zes maanden) de gebruikte schoenen bij wijze van spreken een serieus pak slaag krijgen. De zolen van mijn paar schoenen zijn dan ook serieus versleten. Er zitten inderdaad gaten in , ik heb ze inderdaad al eens een keer moeten plakken, en ja, er staan weldegelijk aan alle kanten krassen en vegen op. Maar de verwrongen permutaties dat het verdoemde schoeisel van mijn kompaan heeft ondergaan is waarlijk indrukwekkend. Nog een paar weken langer en zijn tenen hadden erdoor gestoken .

‘Die dingen dienen om mee te stappen hé kerel, niet om de muren van uwen beerput mee af te schrobben.’ Lachte ik toen ik de schade van naderbij bestudeerde.

Vandaag was de voorlaatste dag van onze tocht door Antwerpen, want de allerlaatste straat, de Eggestraat waar ons kantoor is gevestigd, zullen we doen op maandag 13 maart vlak voordat de persconferentie wordt gehouden. De persconferentie zal in het NEE kantoor plaatsvinden, en daarin zullen we al onze bevindingen van tijdens onze reis uit de doeken doen. Tot die maandag zal het dagboek blijven aangevuld worden: de komende dagen zullen er dagboek bijlagen verschijnen waarin we over allerhande bijkomende aspecten van de inforeis zullen vertellen.

Onze deur-aan-deur tocht door Antwerpen is bijna voorbij, maar de inforeis zit er nog lang niet op. Wij zullen, zoals oorspronkelijk aangekondigd, tot aan de dag van de verkiezingen door Antwerpen trekken om de mensen persoonlijk te informeren over het bestaan en het concept van NEE. Binnenkort zullen wij dagelijks de markten en café’s in Antwerpen bezoeken om ons daar onder de mensen te begeven. En momenteel zijn we ons ook onder de Antwerpse politici aan het begeven. Zo zijn we vandaag ook weer langs een politieker geweest om over NEE te spreken.

---

Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.

---