Dagboek: Dag 108 - Bid samen, met mij!
; newWindow.focus())
Dinsdag 31 januari 2006.
Begin van de dag, eerste straat waar we begonnen aanbellen zag ik een vrouw aan de overkant van de baan naar buiten komen met een reeks blikken dozen in haar handen. In de dozen zat een vloeistof die ze al gietend nauwgezet uitspreidde op het voetpad voor haar garagepoort. Ik bleef haar even aankijken terwijl ik trachtte te bedenken waarom ze dat deed. Is ze nu gewoon de restjes conserveringsvloeistof van dozen olijven en zwan-worstjes aan het wegkieperen op straat?
“Wa is die daar nu aan het doen?” zei ik tegen mijn kompaan Bachir die aan de deur naast mij stond. “Is die nu echt gewoon haar afval aan het uitgieten op straat?” Hij keek om en keek haar even aan. Toen draaide hij zich terug naar mij en, spitsvondig zoals altijd, zei hij: ”Misschien is ze het trottoir voor haar garagepoort aan het inwijden met olijfolie en worstresidu?” Ik keek hem fronsend aan terwijl hij naar de volgende deur stapte, verwonderd zoals altijd door de klinkklare onzin die hij uitkraamde. Ik keek nog eens om naar de vrouw en zag dat ze nu vanuit een klein doosje zaadjeskorreltjes over de bevochtigde straatstenen aan het uitstrooien was. Een familie ongeduldige stadsduiven kwamen luidruchtig flappend van de daken neergedaald en begonnen gretig te pikken.
“Nee, met duivenkak…” zei ik half geamuseerd. Mijn kompaan keek me plots onbegrijpend aan. Hij had de duiven nog niet opgemerkt en dacht dat ik om onnozel te doen verder aan het breien was op zijn olijfolie en worstresidu opmerking.
“Nee gast, duivenkak ofwa? Hoe komde daarbij, die gaat toch geen duivenkak in pottekes stockeren zeker?” Toen keek hij nog eens in de richting van de garagepoort en zag in plaats van de vrouw een onverwachtse groep duiven hun met snavels fervent op de grond pikken. Zijn euro viel en hij schoot in de lach.
“Ahja, nu snap ik ‘em! Haha inderdaad, welke manier om de grond voor uw garagepoort met duivenkak in te wijden is beter dan deze?” Hij heeft er eventjes mee lopen gelachen, maar al snel werd de domper op zijn plezier gezet. Bij een van de volgende deuren waar hij aanbelde verscheen een vrouw met grote opengesperde bloeddoorlopen ogen in het deurgat. Mijn kompaan voelde zijn jolijt onmiddellijk wegebben. Hij slikte eens voorzichtig en begon zijn uitleg te doen. Toen hij haar vertwijfeld een flyer aanreikte sperden haar ogen zich nog verder open en zei ze in een schorre hese stem: ”’tis te hopen dat de wereld verbetert hé.” Mijn kompaan slaagde er in een zwak glimlachje op zijn lippen te forceren. Wat ze zei was mooi, maar de manier waarop deed de haren in zijn nek rechtkomen. Plotseling begonnen haar opengesperde rode ogen uit te puilen alsof ze uit haar oogkassen wilden springen om naar zijn strot te vliegen. Haar gelaatstrekken kregen iets maniakaals en demonisch. Mijn kompaan deed een onzeker stap achteruit. Haar mond opende zich weer.
“Bid samen, met mij!” De hongerige woorden kwam reutelend uit haar keel gekropen. Had hij een religieus mag geweest, mijn kompaan zou gedacht hebben at hij voor de Antichrist himself stond.
“Da was fucking freaky gast!” goodie hij eruit nadat hij aan haar doordringende en bebloede blik was ontsnapt.
“Och kerel ge zijt nu toch echt wel een pakske aan het overdrijven.” zei ik ongelovig. “Ge loopt mij continu voor ‘miet’ uit te maken, maar nu zijt ge u zelf toch wel als een serieuze miet aan het gedragen ze manneke.” Dat had ik beter niet gezegd. De krachten der duisternis moeten mijn spot gehoord hebben en wilden wreken, want even later had ik een man aan de deur die overdreven opengesperde ogen had. Zijn irissen hingen helemaal onderaan in zijn oogkassen, half verdoken achter zijn onderste oogleden. De rest van zijn oog glansde met een afgrijselijk effen witheid. Dit moet dan de vader van de Antichrist zijn, dacht ik bevend bij mezelf. Tot mijn grote opluchting nam de angstaanjagende verschijning gewoon de flyer aan en verdween terug in het deurgat. Als hij op dat moment nu ook ‘BID SAMEN, ME MIJ!’ had gekrast, dan denk ik dat ik oprecht gepanikeerd had en me zonder aarzelen uit de voeten had gemaakt.
Buiten onze angstige ervaringen hebben toch ook wel een hele hoop positieve reacties gekregen vandaag. In de voormiddag werd er reportage over onze inforeis uitgezonden op Radio1. Veel mensen hebben daar blijkbaar naar geluisterd, want er zijn vandaag veel mensen geweest die ons zeiden dat ze het juist op de radio hadden gehoord. Allemaal goed en wel, maar ze zouden eens op de radio moeten laten horen wat voor geschifte en angstaanjagende reacties we soms aan de deur krijgen. Horrorspektakel verzekert!
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.