Dagboek: Dag 86 - Kunde dees naakt doen? (Eerste dag in Bezali)
; newWindow.focus())
Vrijdag 30 december 2005.
Deze morgen aangekomen in Berendrecht zagen we overal een mooi dun laagje sneeuw de straten bedekken. De pittoreske omgeving maakte de wind echter niet minder venijnig. Normaal hebben we het aan het begin van de dag nog wel comfortabel warm en begint de kou ons pas na een uurtje parten te spelen. Maar deze morgen was dat niet het geval: al van de eerste minuut teisterde de bittere wind onze onbeschermde gezichten met een onverbiddelijke vrieskou. Dat voorspelde niet veel goeds voor de rest van de dag…
We ontdekten al vrij snel (het was nog vroeg in de voormiddag en onze neus en oren waren al knalrood van de vijandige weersomstandigheden) dat er in Berendrecht opvallend veel huizen zijn die geen deurbel hebben. Niet dat we potogen in onze kop hebben steken; we bestudeerden de deur en de voorgevel telkens heel zorgvuldig, we stapten zelfs geregeld tot aan de zijkant van de huizen omdat de bel soms achter te hoek durft verstopt te zitten, maar bij veel woonsten was er gewoon nergens een bel te bespeuren.
“De mensen hier hebben blijkbaar telepathische gaven en laten door middel van hersengolven aan elkaar weten wanneer ze voor elkaars deur staan.” zei mijn kompaan Bachir spottend.
“Interessante theorie, waarde conflater, maar waarom hebben al die andere huizen hier dan wél een deurbel?”
“Hmm het zou natuurlijk ook kunnen dat de deurbeldief van Hoboken vannacht is langs geweest om zijn buit met een reeks Berendrechtse exemplaren aan te spijzen.” mijmerde mijn kompaan verder, herinneringen van twee districten terug oprakelend. Dat was in ieder geval ook een aannemelijke mogelijkheid. Wat de oorzaak ook mogen zijn, we voelen ons het onze plicht is om hierbij alle deurbelfabrikanten in Antwerpen op de hoogte te brengen dat wat hun stiel betreft er in Berendrecht een serieus gat in de markt op te vullen is. Hier valt poen te verdienen!
Ettelijke deurbelloze huizen later begon het lichtjes te sneeuwen. De komst van het zacht neerdwarrelende ijs was aanvankelijk zo subtiel dat we het niet gemerkt hadden. Pas toen de bevrozen neerslag aan intensiteit won merkten we ze op. De sneeuw bestond uit minuscule witte puntjes in plaats van de meer stereotiepe pluizige vlokken, maar dat nam niet weg dat ze binnen afzienbare tijd alle nog onbedekte oppervlakten spierwit wist te kleuren. Ook de wind nam geleidelijk aan toe. Terwijl we onverstoorbaar verder werkten werd het waaien en sneeuwen steeds intenser tot we plots beseften dat we ons in het oog van een ware sneeuwstorm bevonden. De ene rukwind na de andere schoot telkens een salvo van honderden kleine ijskristallen in ons gezicht. De millimeterprojectielen onderwierpen onze huid aan een continue steniging op microschaal. Overal om ons heen wervelden zwermen sneeuwpartikels in kleine grillige tornado’s door de lucht. Voortsploeterend door een bijzonder hardnekkige vlaag kolkende luchtmassa verhief mijn kompaan zijn stem boven het huilende inferno dat ons had opgeslokt.
; newWindow.focus()){kind=link}
“We zouden dees ni naakt kunnen doen hé?” Zijn lange jas wapperde als een witgevlokte mantel in wispelturige stuiptrekkingen heen en weer, gezicht verkrampt tot een grimas tegen de bijtende aanslag. En nog altijd debiele opmerkingen maken!
“Waarom? Hebt ge plannen voor vanavond?” antwoordde ik met spot. Ze mogen dan wel debiel zijn, dergelijke opmerkingen doen ons de benarde situaties waar we ons tegenwoordig zo frequent in bevinden naar de achtergrond van onze gedachten verdringen. En vandaag was het echt wel nodig. Een bijkomende moeilijkheid was dat door de permanente sneeuwval de voortuintegeltjes van verschillende woonsten spiegelglad werden. Spiegelglad is zelfs nog voorzichtig uitgedrukt. Met extra slijmerig snot ingezeepte spiegels is een betere bewoording voor het beschrijven van velen van die voortuintegeltjes. Ik moet u dan ook niet vertellen dat we meerdere malen bijna met ons bakkes tegen de grond waren geslagen.
Tegen het einde van de dag waren we zodanig ingesneeuwd dat het verschil tussen voor en na het verschil is tussen een deftig geklede manspersoon en de verschrikkelijke sneeuwman. Voor diegenen die vandaag lekker thuis zijn gebleven en geen idee hebben van waar ik het over heb: hier is een fragmentje van de weersomstandigheden van vandaag in Berendrecht. Zelfs de meest geharde inwoners van deze regio hebben ons blijk gegeven van hun afkeer van deze ijzige temperaturen.
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
Tot hiertoe hebben we naar schatting meer dan 34.000 mensen persoonlijk aangesproken, in 145.000 brievenbussen een NEE flyer gestoken en alles bij elkaar elk 1700 kilometer gestapt.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.