Dagboek: Dag 79 - The Ghetto
; newWindow.focus())
Woendag 21 december 2005.
We zijn ondertussen en een deel van Borgerhout beland dat zonder al teveel scrupules “the ghetto” kan genoemd worden. De buurt ziet er op z’n minst gezegd schraal uit; vele huizen zijn in bouwvallige staat, de gevels zijn vuil en stoffig, en de straten hebben veel weg van een publiek hondentoilet. We zijn vandaag letterlijk de ene stront na de andere tegengekomen, zelfs in die mate dat we het gevoel hebben dat we vandaag persoonlijk kennis hebben gemaakt met toch wel de helft van de stronten die in heel Antwerpen liggen.
“Ik dacht da Borgerhout ondertussen redelijk strontvrij was.” zei mijn ontstelde kompaan Bachir die vroeger nog hier in de buurt gewoond heeft. “Maar blijkbaar worden de trottoirs nog altijd als hondenweide gebruikt.” Onze afkeer bereikte een hoogtepunt wanneer we een bijzonder groot exemplaar tegenkwamen dat helemaal uitgesmeerd was alsof een voorbij spurtend iemand met volle kracht zijn enkel in de dampende massa had gekwakt en op één been een meter verder was geschoven (enkel de minder gevoelige lezers raden we aan de bijgevoegde foto te bekijken). We voelen mee met de persoon die zo ongelukkig was zijn schoen in dit gevaarte te plaatsen. We hopen dat hij na zijn schaatstraject niet languit achterover is gevallen om met zijn rug in zijn net afgelegde baan terecht te komen. We kunnen ons wel de vraag stellen wat voor iemand een drol van die afmetingen niet ziet liggen. Het arme schaap dat zo’n slechte ogen heeft zal ongetwijfeld in nog veel meer dan hondenkak trappen…
; newWindow.focus()){kind=link}
“We kunnen ons natuurlijk ook terecht de vraag stellen wat voor beesten zo’n gigantische worsten kunnen draaien.” merkte mijn kompaan op. Één ding is zeker: deze twee haarballetjes hebben het al zeker niet gedaan. Die zouden zelfs moeite hebben een knikker uit te kakken. Nee, het gedrocht dat we deze middag op de stoep hebben gezien moet het fabrikaat zijn van een waarlijk monster. De twee afzichtelijke creaturen die we, tot onze grote opluchting achter een gesloten deur, tegenkwamen zijn de twee hoofdverdachten in de zaak. De appel valt niet ver van de boom zegt men, en de stront die zo ostentatief de stoeprand decoreerde was al even afzichtelijk als het smoelwerk van deze twee schepsels. De stank die met deze onaangename ontmoeting gepaard ging was vrij snel vergeten, maar spijtig genoeg waren de uitwerpselen op de openbare weg niet al wat ons afgrijnzen vandaag opwekte. De pisseintjes die we vandaag voorbij kwamen hebben er ook gul tot bijgedragen. Pisseintjes zijn een goede zaak, denkt u misschien; ze zorgen ervoor dat er niet meer tegen gevels en bomen gezeken wordt. Wel het pissein dat we vandaag zijn gepasseerd bevordert het wildpissen in plaats van het te beperken. Er is níemand geschift genoeg om in dit pissein de benen te spreiden en de lul in de hand te nemen. Uit de gortige brij die tegen de bodem plakt zou wel eens een hondsdolle walm gemuteerde geslachtsziektebacteriën kunnen springen om in uwe slurf te bijten terwijl ge daar rustig uw blaas staat te ledigen. Voorbijgangers zouden voor minder naast dit pissein pissen.
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
“Fucking hell da is goor!” walgde mijn kompaan. ”Ik pis nog liever in mijn broek dan daar!” zei hij gewichtig, en zijn ogen keken zo serieus dat hij het misschien nog meende ook. Hmm nee, geef mij dan toch maar dat lugubere pissein. De rest van de dag met een natte broek rondlopen in deze kou is geen lachertje. Om dan nog maar niet te denken aan hoe het bij mensen moet overkomen als we voor hun deur staan met een grote donkere pisplek rond ons kruis. ‘Het is om u even persoonlijk op de hoogte te brengen dat ik pipi in mijn broek heb gedaan…’? Nee toch maar niet. Als kers op de taart kwamen we tegen het einde van de dag voorbij een deur waaraan een opvallend bericht was gehangen.
“Welkom” las mijn kompaan luidop in het voorbij stappen. Toen daalde onze blik af naar de vuile witgele spatten die tegen de onderkant van de glazen deur waren gespetterd. Op de stenen treden daaronder lagen uitgesmeerde glibberige plassen van dezelfde vuilkleurige brokkerige vloeistof. We hebben niet de tijd genomen om de besmeuring van naderbij te onderzoeken, maar we kregen de sterke indruk dat iemand hier uit volle borst zijn maaginhoud had uitgekotst. Meneer of mevrouw de eigenaar van dit pand; we waren echt gecharmeerd door uw gastvrije aanbod, en we hadden met plezier een kopje thee bij u komen drinken. De gortige smeerlapperij met brokjes die langs uw voordeur naar beneden sijpelde en in plassen voor de ingang lag te meuren heeft ons daar echter van weerhouden. Het is misschien geen slecht idee om eerst uw voorgevel te desinfecteren voordat u een bordje plaatst dat de mensen welkom heet.
; newWindow.focus()){kind=link}
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.