Dagboek: Dag 34 - Een Huis Doorgechasst
; newWindow.focus())
Woensdag 19 oktober 2005.
Ze hadden voor vandaag regenbuien voorspeld. Regenbuien mijn gat. Geen druppel is er gevallen. We waren als altijd goed voorbereid en droegen een dikke laag regenkledij onder onze kostuums… maar geen druppel is er dus gevallen. In de namiddag begon de zon zelfs te schijnen zodat ik het in mijn ultra-waterproof outfit zo warm kreeg dat mijn concentratievermogen eronder leed. Maar ik heb op mijn tanden gebeten en toch maar vinnig doorgewerkt. Ik belde aan bij een deur met parlofoon.
“Hallo?” hoorde ik door de luidspreker.
“Goeidag, het is om u even te zeggen dat u bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen kunt protesteren tegen de huidige politiek.” zei ik zoals ik al zovele keren heb gezegd.
“Ik zal de flyer in de brievenbus steken!” sloot ik opgewekt af, hoewel ik onder mijn waterbestendige laag aan het bakken was. Het regende ondertussen zweet onder mijn armen.
“Jan! debiel! Die vrouw waar ge tegen bezig zijt hangt uit haar raam!” riep mijn kompaan Bachir naar me.
Zeg dat het niet waar is. Ik deed een paar stappen naar achter en keek naar boven. Ik zag nog net een venster dichtgaan. Shit! Ik heb rustig mijn uitleg gedaan tegen een stom stuk plastiek terwijl die mevrouw mij aan het bezien was vanuit haar raam. Die moet ook wel gedacht hebben ‘wat voor kwibus staat er nu weer aan mijn deur?’. Lichtjes gegeneerd stapte ik naar mijn volgende deur. Die hitte onder mijn waterbestendige laag was zelfs mijn gehoor aan het aantasten! Gelukkig hield Vincent, de broer van Bachir’s vriendin ons gezelschap. Zijn humoristische kijk op de dingen heeft de hitte wat dragelijker gemaakt. Hij heeft ook een aantal scherpzinnige waarnemingen gedaan vandaag. Aan het begin van de dag deed een vrouw open die een eigenaardige uitstraling had. Er was iets aan haar voorkomen dat mij bizar leek, maar ik kon er niet echt mijn vinger op leggen. Vincent heeft er dan heel opmerkzaam op gewezen dat hij niet goed kon uitmaken of deze vrouw bij een dameskapper, of eerder bij een hondenkapper haar haar laat knippen. En toen werd het me inderdaad duidelijk dat er iets serieus mis was met het kapsel van deze dame.
“Is dat de laatste nieuwe poedelpermanent mevrouw? Of heeft er juist een olifant op uw hoofd kaka gedaan?”
Als ik hem had laten begaan had onze nieuwe metgezel misschien nog wel die vraag durven stellen. Dat heeft hij gelukkig niet gedaan.
Een tijdje later deed er een vrouw open die er zo bleek uitzag dat ze recht uit een zombiefilm had kunnen gestrompeld zijn. Man man man wat zag dat mens bleek! Het was ofwel een albino, ofwel was ze gestorven maar wist ze het zelf nog niet zo goed (en vandaar dat ze nog altijd rondliep zoals in zombiefilms inderdaad wel eens pleegt te gebeuren) merkte Vincent op. Wat een verbeelding heeft die jongen toch. Maar daar bleef het niet bij. Een straat verder ging er een deur open en werd ik begroet door een neus waar ook nog een man van middelbare leeftijd aan bleek vast te zitten. Zijn reukorgaan was echt immens! Het geheel was bovendien zo knalrood dat hij meermaals keihard tegen de deur moet gelopen zijn, of toch op zijn minst juist een snuitwedstrijd moet hebben gewonnen waarbij hij driehonderd vierkante meter zakdoek heeft moeten volsnuiten. De oppervlakte van het ding was ook nog eens bezaaid met oppervlaktekraters waar de maan jaloers op zou zijn.
“Die heeft tijdens het middagmaal zijn eten regelmatig verkeerd gestoken en herhaaldelijk zijn vork met volle kracht erin geprikt.” flapte sidekick Vincent er weer uit. Zo leek het er inderdaad op. Als ge de dingen eens van een ander perspectief beziet dan bieden zich de meest verbazende ideeën aan. Zoals die antieke trekbel die we tegenkwamen: een zware en verroeste metalen staaf die aan de gevel hing en waar ik bijna aan moest gaan hangen om het ding naar beneden te krijgen en de bel te doen rinkelen.
”Het is precies ne ‘chass’ waarmee ge een wc moet ‘doorchassen’.” Merkte onze kompaan Vincent weer heel spitsvondig op.
“Haha ja! En dan hoort ge van achter de deur het geluid van een wc-pot die‘fffffssshhhh!’ wordt doorgetrokken. En dan vliegt de deur open en komt er een stroom water naar buiten gespetterd waarop de bewoner van het huis drijft! Ge moet dus het huis ‘doortrekken’ als een wc om in plaats van de kak weg te spelen de bewoner naar buiten te spoelen!” fantaseerde ik geamuseerd mee.
Daar kon Vincent zich ook wel in vinden. Een huis waarvan ge de bewonder kunt ‘doortrekken’ tot aan de voordeur. Een bijzonder onbeleefde manier om iemand tot aan zijn deur te krijgen, maar hij kon wel smakelijk met het idee lachen. Vrijdag gaat hij misschien nog eens mee. Dan kan hij zijn fantasie nog eens botvieren. Ge zijt in ieder geval hartelijk bedankt voor de hulp Vincent! We beginnen trouwens al grote fans te krijgen in Deurne. Fans die het niet kunnen laten om iedereen op de hoogte te brengen van hun sympathie voor NEE. We hopen dat de daders ‘goei connecties in de gemeenteraad’ hebben omdat ze met zo’n vandalistische praktijken niet veel sympathie van de Deurnse politie zullen krijgen.
; newWindow.focus()){kind=link}
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.