Dagboek: Dag 10 - Een Dagje Zwemmen in Ekeren
; newWindow.focus())
Donderdag
15 september 2005.
En toen was er regen. Overal regen. Zoveel regen dat de vissen verzuipen. En wij zijn twee zotten die daar vrijwillig van ’s morgens tot ’s avonds door stappen. Onze broekspijpen bevatten genoeg regen om honderd vierkante kilometer van de Gobi woestijn te irrigeren en onze jassen (die lang genoeg zijn om geregeld in een plas te hangen) zouden, wanneer uitgewrongen, de dorst van een kudde Sahara kamelen voor zes maand kunnen lessen. Daarbovenop zit er zoveel water in mijn sok dat er eigenlijk meer sprake is, van dat er ook nog wat sok in mijn water zit. Kortom, het was weer lachen vandaag.
U moet het u voorstellen: uw deurbel gaat, u doet de deur open en daar ziet u een zwart geklede man, zijn kleren doordrenkt van het water, die met een zwarte paraplu in de gietende, neerstortende regen staat om u ‘even’ persoonlijk op de hoogte te brengen dat u bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen kunt protesteren tegen de huidige politiek.
De situatie is zo absurd dat we er zelf mee moesten lachen. We hadden een paar keer inderdaad moeilijkheden onze lach in te houden terwijl we onze gekende zin zeiden. De mensen aan de deur vonden het blijkbaar ook bijzonder amusant. Ik heb menig bewoner van Ekeren smakelijk doen lachen vandaag met mijn ‘singing in the rain’ act.
Maar de regen heeft er precies ook voor gezorgd dat een hoop andere mensen dan weer veel negatiever reageerden dan we gewoon zijn. Het is alsof het slechte weer de reacties van de mensen polariseert: de mensen die positief reageren hebben plots veel meer sympathie voor ons, de mensen die negatief reageren zijn echt véél boertiger. Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met onze verschijning in ‘Man bijt hond’ gisteren. Veel mensen hebben blijk gegeven dat ze ons op ‘den teevee’ gezien hebben. De ene doet dat door ons heel hartelijk te begroeten en opgewekt te lachen, de andere doet dat door “BOLT HET MOR AF ME DIEJE ZIEVER!!” in ons gezicht te brullen nog voor we ons bakkes hebben kunnen opentrekken, zoals die vriendelijke man woonachtig op de Bunt in Ekeren. Op televisie komen gecombineerd met een scheutje hondenweer zorgt dus voor een uiterst explosieve cocktail van extremen.
Daarnaast zijn er natuurlijk nog een grote hoop mensen die nog nooit van ons gehoord hebben, maar daarom niet minder interessant reageren. Zoals die jonge vrouw die mij in de namiddag aan de deur kreeg en absoluut geen idee had van wie ik was. Maar dat deed er blijkbaar ook helemaal niet toe. Toen ik haar de flyer toonde kwam ze met een bedachtzame blik in haar ogen naast mij staan, wees ze op een heel plechtige en mysterieuze wijze naar het papiertje in mijn handen en zei: “Het universum… het universum zorgt ervoor dat mensen deze woorden niet zien!”, en ze wees naar de woorden ‘NEE’ en ‘niet’.
“Heeft het universum dan iets tegen ontkenningen?” had ik haar moeten vragen, maar ik wou mij niet in een spiritueel debat verdiepen. Er zal wel een heel gegronde ‘new age’ verklaring voor zijn waarom die woordjes niet gezien kunnen worden, maar dat was niet de gepaste gelegenheid om daarover te beginnen filosoferen.
Dan zijn er naar onze ondervinding ook nog mensen die veel meer weten dan we zouden kunnen vermoeden. Zo stond Bachir op een bepaald moment voor een kerel die ons toch wel een beetje paranoid heeft weten maken.
Bachir: “Goeiedag, het is om u even op de hoogte te brengen dat…”
Man: “Nee danku, ik weet ALLES!”
Waarop hij als een gefrustreerde baviaan (met mogelijk één of meerdere trossen bananen in zijn gat) de deur dichtsloeg. Die zin had hij met zo’n strenge en afkeurende glans in zijn ogen gezegd dat het bijzonder verontrustend is om in te beelden wat hij dan allemaal wel niet wist!
“Pas op Jan, die vent weet ALLES!” kwam mijn kompaan mij onmiddellijk waarschuwen.
“Alles ??” Ongelofelijk.
We hebben nog altijd geen flauw benul waar hij het over had. We hopen in ieder geval dat hij ook weet dat het enorm boertig is om de deur in iemand zijn gezicht dicht te slagen. Maar ja ook een alwetende durft al eens dingen over het hoofd zien veronderstel ik. Wat ik in ieder geval met zekerheid weet is dat mijn jas niet droog zal zijn voor morgenvroeg en dat het morgen waarschijnlijk weer zal regenen tegen honderd per uur. Dat wordt weer lachen.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.