Dagboek: Dag 73 – Informatieve Berichtjes
; newWindow.focus())
Dinsdag 13 december 2005.
We vroegen ons enkele dagen geleden af waarom er zoveel politiecombi’s rondrijden in Hoboken. We hebben met de gedachte gespeeld dat ze ons misschien heimelijk aan het schaduwen zijn omdat ze onze uitleg van ‘mensen informeren over hun nieuwe protestmogelijkheid’ niet helemaal geloven, en dat ze ons mogelijk verdenken van dieven of iets dergelijks te zijn. Maar laten we eerlijk zijn; waren wij dieven, dan waren we toch wel de twee domste, idiootste, achterlijkste, meest debiele, geschifte, verstandloze, waanzinnig hallucinerende en onmiskenbaar extreme, hardcore, op hun kop gevallen uilskuikens die rondlopen? In welke mentale toestand zouden we ons moeten bevinden om op de gedachte “Laten we onze zwarte frakken aantrekken en geniepig iets gaan pikken! Hahahaha!” te komen? We hadden misschien ook nog zwarte oogmaskertjes kunnen opzetten om met jute zakken over onze schouders op onze tenen langs de voortuintjes te sluipen. Met zo’n geniale vermomming zou niemand onze snode plannen kunnen ontrafelen! In ieder geval, we denken ondertussen te weten wat de Hobokense politie op het spoor is: deurbeldieven! Wanneer we bij het zoveelste rijhuis van de dag kwamen hing er, als waarschuwend bericht betreffende deze problematiek, een aandoenlijk gedichtje uit dat onze aandacht trok:
Raar maar waar
Onze bel is gestolen
Tijdens het schuren van de voordeur
Dus
Voorlopig even op de venster kloppen
Als je onze aandacht wil
De naam van de auteur stond er niet bij, maar we vonden het alvast heel ontroerend. Het was ook niet zomaar uit de lucht gegrepen fictie; het was uit leven gegrepen, op harde feiten gebaseerde poëzie… Naast het papiertje zagen we inderdaad de sporen van de misdaad die de agressors hadden nagelaten: het kale zwarte plaatje dat als enige bewijsstuk tegen de gevel hing verried waar het kostbare voorwerp van zijn plaats was gerukt om vervolgens door pakgrage handjes in een jute zak te zijn gestoken. Mensen die ook vrezen voor hun deurbel mogen zich gerustgesteld voelen: de politie waakt en berichtjes als deze scherpen de waakzaamheid van de buurtbewoners aan. En dat op een dichterlijke manier nog wel. Er zijn andere voordeurberichtjes die met veel minder woorden en kunstzinnigheid hun boodschap brengen. Er zijn er ook waarbij we ons vragen stellen over de informatieve waarde van hun boodschap. ‘Bel werkt!’ is misschien wel een kreet die ge als deurbelloze sukkelaar met twee linkse handen in volle extase slaakt wanneer ge er eindelijk in slaagt een functionerend exemplaar te installeren, maar voor de meeste mensen is dat een betrekkelijk vanzelfsprekend gegeven. Wat er blijkbaar niet werkte was de plakband om het papiertje tegen het hout te bevestigen. De sukkelaar heeft dan maar in zijn onstuitbare trots over zijn verwezenlijking het schokkende nieuws in potlood op de deur geschreven.
; newWindow.focus()){kind=link}
; newWindow.focus()){kind=link}
De berichten die we geregeld aan de gevel tegenkomen zijn niet altijd met even goede bedoelingen gemaakt. Het getuigt wel van een sociale instelling om uw medemens op de hoogte te brengen van actuele of informatieve gebeurtenissen, maar soms sluipt toch ook wel wat bitterheid in dergelijke publieke boodschappen. De persoon die zijn buren wou inlichten over de noodzaak de toegang tot zijn garage niet te hinderen, was er niet helemaal van overtuigd dat het schilderen van het opschrift ‘POORT VRIJLATEN A.U.B.’ in grote knalrode hoofdletters op zijn gevel voldoende was om de aandacht van de onoplettende voorbijrijdende chauffeur te trekken. Het leek hem een goed idee om er een pictogrammetje bij te zetten dat expliciet uitbeeldt wat hij precies zou doen met de wagen van de ongelukkige bestuurder die de boodschap zou gemist hebben. Mogen wij u even een kleine tip geven meneer? Onderhandelen met een voorhamer in de hand is niet altijd de meest aangewezen manier om disputen op te lossen. Met alle respect voor uw diplomatische strategieën, maar de handeling die u daar uitbeeldt is volgens ons nogal strafbaar. Niet dat we uw kundigheid van op dergelijke manier te onderhandelen in vraag willen stellen, maar de Hobokense politie zou mogelijk een woordje met u willen uitwisselen als zij toevallig voorbijreden terwijl u met uw ongelukkige antagonist aan het ‘onderhandelen’ bent. Van één ding mag u alvast honderd percent zeker zijn: wij zullen ons voertuig in geen honderd jaar in de buurt van uw garage parkeren. In ieder geval niet zonder uitgerust te zijn met de geschikte bepantsering.
; newWindow.focus()){kind=link}
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.