Beste mensen,
Wij hebben zonet deze straat, de Eggestraat, de laatste straat van onze tocht door heel de gemeente Antwerpen, afgewerkt. Ikzelf en mijn trouwe kompaan Bachir zijn het voorbije halve jaar alle woonsten in Antwerpen van deur tot deur afgegaan om de mensen persoonlijk op de hoogte te brengen van het bestaan van NEE. In die zes maanden hebben we bij benadering in 245.000 brievenbussen een NEE-fyer gestoken en bij 25.000 voordeuren aangebeld. Van de 456.000 Antwerpse inwoners hebben wij er 50.000 persoonlijk gesproken. Zowel ik als mijn kompaan hebben elk 2.500 km door Antwerpen gestapt. Dat is vergelijkbaar met een wandeling van België naar Egypte die we beiden hebben ondernomen.
Als je zoveel afstand moet afleggen probeer je dat natuurlijk zo efficiënt mogelijke te doen. Al doende zijn we dan ook op een algoritme gekomen om de meest efficiënt route te bepalen langs alle straten van een wegenkaart. Om blijk te geven van onze goede bedoelingen, en als sportieve geste naar de politieke partijen toe, hebben we dat algoritme in detail uit de doeken gedaan in onze persmap, zodat de politici er kennis van kunnen nemen en er gebruiken van kunnen maken om hun campagnes vlotter te doen verlopen. Op die manier zullen hun campagnes minder tijd in beslag nemen, waardoor de kiezer er minder last van ondervindt, en zullen ze ook goedkoper worden, zodat er minder geld van de belastingbetaler aan moet worden besteed. En dan zijn er nog mensen die ons anti-politiek durven noemen.
50.000 Antwerpenaars hebben we persoonlijk gesproken het voorbije halve jaar. Inwoners van de rijkste villawijken in Wilrijk tot de meest verloederde getto’s in Borgerhout. Dag in dag uit hebben wij aan de lijve ondervonden hoe de Antwerpenaars tegenover politiek staan. Over vele reacties die we gekregen hebben kunnen we ons niet uitspreken, omdat dat onze onpartijdigheid zou schaden, maar we kunnen wel een aantal frappante ondervindingen uit de doeken.
Bijna alle mensen die we tijdens de inforeis gesproken hebben staan heel onverschillig tegenover de politiek. Bijna allemaal! De meeste mensen ervaren het politieke gebeuren als iets dat zich boven hun hoofden afspeelt, als iets waar ze geen invloed op hebben, als één pot nat waar ze machteloos tegenover staan. Veel mensen hebben het gevoel dat hun stem gewoonweg niks waard is, dat het niet uitmaakt hoe ze stemmen omdat de politici ‘toch doen waar ze goesting voor hebben’, en dat ze evengoed kunnen thuisblijven tijdens de verkiezingen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat die mensen zo onverschillig staan tegenover de politiek.
Met meer dan 600 Antwerpenaars hebben wij de afgelopen maanden uitvoerige inhoudelijke gesprekken gevoerd over de politiek, en bij zo goed als al die mensen wekte het woord 'politiek' alleen al een heel negatief gevoel op. De meerderheid van die 600 mensen hebben ons heel duidelijk gemaakt dat ze alles behalve tevreden zijn met de huidige politiek. Het aantal mensen dat ons gezegd heeft dat ze wél tevreden zijn met de huidige politiek konden we wekelijks op één hand tellen. Dat heel kleine percentage 'politiek tevreden' burgers zou best wel eens overeen kunnen komen met het percentage politici bij wie we aan de deur zijn geweest. Wij raden al die politici ten stelligste aan, als ze daar tenminste het lef voor hebben, om eens een keertje de tijd te nemen om enkele straten in de verschillende buurten van Antwerpen, al zijn het er maar een paar, van deur tot deur af te gaan om zelf aan de basis te ondervinden wat er leeft bij de mensen die ze willen vertegenwoordigen. Wij kunnen hen nú al zeggen dat ze versteld zouden staan, en ja, dat ze zelfs schrik zouden krijgen.
De uitlatingen over politici die we de afgelopen maanden van de mensen te horen kregen waren bijzonder scherp: politici zijn zeveraars en zakkenvullers, ze houden zich niet bezig met de echte problemen van de mensen, ze bekommeren zich vooral om hun positie en hun inkomsten, ze maken beloftes die ze niet nakomen, ze bedriegen hun kiezers. Kortom: het zijn een bende mediahoeren in een populariteitsshow die alleen nog bezig zijn met trekken van zoveel mogelijke stemmen ten koste van het algemene belang. Dergelijke aanklachten hebben wij tot treurens toe aangehoord. En toen we vorige maand bij de woonst van de burgemeester van Antwerpen aanbelden, en hij ons vertelde dat hij tevreden is met het gevoerde beleid, dan geloofden we hem wel. Maar als de gewone man in de straat naar ons toe komt en met ontroering in zijn ogen zegt: ‘Als et on maai lag, zouwek alle politieker in ne zak steke en me ne stok der is goed oep sloage!’, die geloven we óók. En er zijn veel mensen die eerder akkoord zouden gaan met die man in de straat, en niet met onze burgemeester.
Wat we nog ondervonden hebben, is dat NEE spijtige genoeg lééft in Antwerpen. Van de 50.000 Antwerpenaars die we persoonlijk gesproken hebben zijn er 5%, dat zijn dus 2.500 mensen, die expliciet, op eigen initiatief gezegd hebben dat ze NEE zullen stemmen. Dat cijfer is ronduit shockerend. Als dat percentage representatief is voor de rest van de Antwerpenaars, dan zal NEE minstens 5% halen bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober.
Met die wetenschap moeten wij besluiten dat het schandalig is dat de mogelijkheid tot correct vertegenwoordigd politiek protest niet al lang bestaat. Het is gewoonweg schandalig dat in ons democratisch systeem tot voor kort een hele hoop mensen verplicht waren om, bij gebrek aan beter, hun stem te geven aan een partij waar ze géén sympathie voor hebben.
Met die 5% als schokkend resultaat in gedachte willen we dan ook aan u, beste mensen van de media, vragen om bij uw komende peilingen de beweging NEE zijn eigen staafje te geven, en niet bij de groep ‘overigen’ of ‘andere’ te rekenen. 5% is een veel te groot deel van de Antwerpenaars om geen rekening mee te houden in uw peilingen. Al die, tot voor kort politiek onvertegenwoordigde, kiezers zouden het u enorm kwalijk kunnen nemen als u hen geen eigen staafje in de grafieken gaf.
Als NEE in oktober inderdaad 5% haalt, dan heeft de kiezer op dat moment heel duidelijk gemaakt dat politieke ontevredenheid op een correcte en democratische manier vertegenwoordigd moet worden. In dat geval zullen wij ervoor ijveren om NEE te laten toevoegen aan de kieslijst, zodat de mensen vanaf dan bij alle verkiezingen en op alle niveaus de mogelijkheid hebben om naast een blanco stem ook steeds een NEE-stem uit te brengen. Van districtsniveau tot federaal niveau, en zelfs op Europees niveau. Die NEE-stemmen zouden vanaf dan vertegenwoordigd worden door leegstaande zetels die bij voorbaat op alle decreten en wetsvoorstellen symbolisch 'nee' stemmen. Het proces dat we nu nog handmatig moeten doen willen we in de toekomst dus automatiseren door onze persoonlijke aanwezigheid in de gemeenteraad of het parlement te laten vervangen door steeds symbolisch ‘nee’ stemmende lege zetels.
Waarom lege zetels? Omdat lege zetels nooit partij zullen kiezen. Omdat lege zetels nooit zullen toegeven aan corruptie, en nooit hun verantwoordelijkheid zullen verwaarlozen omwille van persoonlijk eigenbelang. Hetzelfde geldt trouwens voor sanseveria’s, dus wat ons betreft mogen zij die lege zetels gaan opvullen. Op die manier komt er dan ook nog wat groen in de politiek. Die lege NEE-zetels zouden ook niet meer dan bijvoorbeeld 30% van het totale aantal zetels kunnen innemen: niet genoeg om het bestuur te saboteren, maar wél genoeg om een zeer pijnlijke doorn in het oog van alle politieke partijen te kunnen zijn.
Met NEE krijgt de kiezer dus een wapen in handen waarmee hij politici kan ‘wegstemmen’ uit de politiek. Mensen kunnen met NEE hun politici effectief ontslagen, want als mensen hun stem ontnemen aan de politieke partijen, dan krijgen die partijen minder inkomsten, en dan zijn er politici die hun job verliezen. Op die manier geeft NEE de kiezer meer politieke macht in het stemhokje. Heel eenvoudig zouden we kunnen stellen dat de kiezers die NEE stemmen, kiezers zijn, die hun duim tot aan hun neus brengen, en zeggen: ‘Pffrrrt! Mijn stem krijgt u niet!’ Met dat signaal maken die kiezers dan ook enorm duidelijk dat de politieke partijen in hun ogen gebuisd zijn, en dat is een signaal dat de politici niet zullen kunnen negeren.
De kiezers zullen ook ervaren dat door de aanwezigheid van NEE hun stem meer waarde krijgt, juist omdat ze niet langer verplicht zijn hun stem aan de politieke partijen te geven, en ze met hun stem nu een enorme impact kunnen hebben op het politieke landschap. Maar ook de stemmen die niet naar NEE gaan, en nog steeds aan de politieke partijen worden gegeven, krijgen hierdoor een meerwaarde, omdat ze ondanks de mogelijkheid tot politiek protest tóch nog aan die partijen gegeven worden, en dus getuigen van des te meer overtuiging en zekerheid. En omdat mensen vanaf nu meer invloed kunnen uitoefenen op de politiek, zullen ze zich ook meer betrokken gaan voelen bij het politieke gebeuren, omdat ze zullen merken dat ze met hun stem nu meer kunnen realiseren. Op die manier brengt NEE de politiek dichter bij de mensen, en maakt de mogelijkheid om ‘nee’ te zeggen onze democratie gezonder.
Onze deur aan deur inforonde door Antwerpen is afgelopen, maar dat wil niet zeggen dat de NEE-inforeis ten einde is. Wij zullen, zoals aanvankelijk aangekondigd, tot aan de dag voor de verkiezingen door Antwerpen trekken om de mensen te informeren over hun nieuwe mogelijkheid tot constructief politiek protest. Wij zullen ons dus onder de mensen blijven begeven. In de komende maanden zullen wij alle markten en alle cafés van heel Antwerpen bezoeken om de mensen daar de mogelijkheid te geven vragen te stellen over NEE.
Ondertussen is ons NEE team de grootste telefonische infopeiling in de Belgische geschiedenis aan het houden, waarbij alle 140.000 Antwerpse gezinnen met een vaste telefoonlijn één voor één worden opgebeld. Aan elke van die gezinnen vragen we of ze al van NEE gehoord hebben, en of ze gebruik zullen maken van die nieuwe mogelijkheid tot constructief politiek protest. De mensen die zeggen dat ze NEE nog niet kennen geven we een korte uitleg over het concept. Op die manier wordt onze inforeis ook telefonisch verder gezet, en verscherpen we tegelijk ook onze kennis van wat er leeft bij de Antwerpenaars. Die telefonische infopeiling doen we per district, dat wil zeggen dat alle inwoners van eenzelfde district worden opgebeld voordat we aan een volgend district beginnen. Momenteel zijn we aan het district Hoboken bezig, en we zullen u op gepaste tijd de voorlopige resultaten daarvan mededelen.
Dan zullen we in mei starten met een tweede tocht door heel Antwerpen, om de mensen nog eens te herinneren aan hun nieuwe mogelijkheid tot NEE stemmen. Deze keer zullen we de mensen expliciet ontmoedigen om NEE te stemmen, omdat we het belangrijk vinden dat de mensen goed weten dat NEE stemmen een laatste politieke wanhoopsdaad is. Des te meer wij de kiezer ontmoedigen om NEE te stemmen, des te krachtiger het signaal dan is wanneer die kiezer tóch nog besluit zijn stem aan NEE te geven. NEE richt zich dus niet op een kwantitatief, maar wel op een kwalitatief kiespubliek, zodat de stemmen die naar NEE gaan achteraf niet kunnen geminimaliseerd of verkeerd geïnterpreteerd worden door de politici.
Tot zover onze bevindingen en onze toekomstplannen. In de bijlagen van de persmap vindt u alle informatie over de inforeis terug. Als u nog vragen hebt kunt u die nu stellen.
Bedankt voor uw aandacht.