Dagboek: Dag 41 - Elkaar Pesten: Goedkoop Bemesten!
; newWindow.focus())
Vrijdag 28 oktober 2005.
De wil tot protest is sterk aanwezig in Berchem, zo hebben we vandaag ondervonden. Verschillende mensen zeiden ons dat ze veel sympathie hebben voor NEE en dat ze zeker zullen protesteren bij de gemeenteraadsverkiezingen.
“Ahja da weetek al da’k kan prostere. Ziedis, ik zen oek int zwart.” kwam de enthousiaste reactie van een man deze middag, en hij wees naar het zwarte hemd dat hij aanhad.
“Ah! U rouwt dus ook om de politiek?” vroeg ik hem geamuseerd.
“Ja da doenek al jaren! Mor ik zen altijd alleen geweest!”
Awel meneer, nu niet meer. Er zijn trouwens nog meer mensen die in uw buurt wonen en die ook diep misnoegd zijn over de huidige politiek, hoewel zij dat op een ietsje andere manier uiten:
“Protestere? Dan doenek al iel men leve! Ik zen ne gebore protesteerder! Ik gon zelf oek een poletieke partij oprichte. De iejrlekste partij oeit! Met de slogan: ‘ik sta hier niet om te lullen, ik sta hier om mijn zakken te vullen’. Stemme da ik doarmé gon hale man!”
Eerlijk bent u misschien wel als u met zo’n slogan afkomt, maar of u er stemmen mee gaat halen durf ik betwijfelen. Wat ik wel heel goed kan begrijpen is dat u reden hebt tot protesteren, want er zijn nogal wat onaangename dingen te vinden in de buurt waar u woont. Een paar straten verder stinkt het bijvoorbeeld enorm naar kak. Dat merkten we tot groot ongenoegen op toen we de voortuinen van de huizen daar betreden. En ondanks de intensiteit en alom vertegenwoordigde aanwezigheid van die gore stank kon ik de bron oorzaak maar niet vinden toen ik rondkeek.
“Wa stinkt er nu zo naar kak?” vroeg ik geërgerd aan mijn kompaan Bachir.
“Da is mest da ze voor de planten in de voortuin strooien.” zei hij terwijl zijn gezicht vertrok tot een grimas van walging.
“Kerel, DA is gene mest zenne! Ik heb nog nooit mest zo hard weten stinken! Als het inderdaad de mest is die zo aan het meuren is, dan is het toch wel stront van hun hond die ze gebruikt hebben, of misschien zelfs hun eigen stront, want gewone mest stinkt in geen honderd jaar zo smerig!”
Zo zelf op het gemakske drollen gaan leggen in uwe voorhof is misschien wel een heel goedkope manier van bemesting, maar het maakt toch geen fameuze indruk wanneer ge gasten moet ontvangen. Het is ook ni heel sociaal naar uw buren toe da uwe voorhof roeft naar tien volle beerputten. Ge zou daar wel eens verontwaardigde reacties op kunnen krijgen. Minstens even verontwaardigd als die kerel die ik een tijdje geleden aan de deur heb gehad en wiens mond wagenwijd open viel terwijl ik mijn zin zei. Hij trok zijn mond zo ver open dat ik bijna kon zien wat hij eergisteren had gegeten (en die materie bevindt zich al heel ver in het verteringsstelsel). Ik vroeg me af of hij er zich bewust van was. Misschien hoopte hij dat ik de flyer in zijn mond zou steken in plaats van in zijn brievenbus? Ik heb het hem toch maar gewoon overhandigd. Ge weet nooit hoe mensen kunnen reageren als ge een stuk papier in hun mond steekt, hoe informatief dat stuk papier ook mag zijn.
Onze tweede dag in Berchem is over het algemeen vlot verlopen, hoewel het stuk waar we nu bezig zijn bijzonder luidruchtig is. Om de vijf minuten komt er een trein voorbij gedaverd, gevolgd door een vliegtuig dat oorverdovend boven onze hoofden scheurt van of naar het vliegveld van Deurne. Het lijkt hier wel oorlogsgebied. Het is misschien daarom dat die oude vrouw van gisteren zo vijandig reageerde. Ze dacht misschien dat ik een parachutist was, net gedropt door een vliegtuig en klaar om haar huis binnen te vallen. Die luidruchtigheid is nog een mogelijke oorzaak van de bereidwilligheid tot protest in dit deel van Berchem. Of dat voor de rest van Berchem ook het geval is zullen we spoedig ontdekken.
Na vandaag zijn we al twee maanden bezig met de inforeis. Tot hiertoe hebben we naar schatting ongeveer 16.000 mensen persoonlijk aangesproken, in 73.000 brievenbussen een NEE flyer gestoken en 800 kilometer gestapt.
Het dagboek is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Verwijzingen naar en beschrijvingen van personen komen meestal overeen met de werkelijkheid, maar worden soms overdreven en in het belachelijke getrokken. Het is in geen geval de bedoeling bepaalde personen te beledigen, het is enkel en alleen de bedoeling entertainende literatuur aan te bieden.